Zühtü Bakır Şiirleri - Şair Zühtü Bakır

gitme bırakıp
beni akşam sularında
karınca yuvası başım
şeytan diyor ki
tekmele
boz

bir ağaç
suya düşmüş
ve üşümüş bir çocuk gibi
ince ince titriyor

bir kuş

Bir gülsün
Uzaklarda kalmış
Koparıp almak istiyorum
Ne zemin uygun
Fakat ne zaman

Soysuzun kolunu hınçla bükeyim
Başına kızgınca sular dökeyim
Suratsızın yolundan el çekeyim
Neyim varsa alıp götürdü benden

O vefasız karayı ak gösterdi

kökünü
çekip almak ister gibi
zorluyor topraktan
tüyleri diken diken
anne tavuk gibi
ağaçlar

eylülün beşi
yanaklar köz gibi kızarık
bir parıltı ucunda burunların
yumuk eller misafiri ceplerin

eylülün beşi

yeter baktığın
kapı aralığından
yeter çek başını
savuş ve git
önünden eşiğin

En hassas terazi senin
Söz ve eylemleri tartan
Ve düşünceleri
Duyguları da
Ey sevgili

Dallarda çiçekler baharın adı
Sarı pembe güller karın inadı

Kelebekler çiçeklerle oynasın
Güneş vursun nebat ve su kaynasın

Dağıttım kendimi parça parçayım
Topla her zerremi bana geri ver

Bir yanda bedenim bir yanda aklım
Yorgun dizlerime solmaz feri ver