Zeynep Karacaa Şiirleri - Şair Zeynep Ka ...

sen gösterdiğinde kolundaki yara izini
değiştirdik rolleri
ben senin annen oldum
sen ilgi bekleyen küçük kız çocuğu

ben yara aldığımda sakladım bazen

hemşire
bir örtü ser
önce öldür hastayı
toprak ol

kanat çırp
daha hızlı çırp
gökyüzü senin dediler
ulaşmak için
nefesini tut
oyunları uyut

bir adım daha atma
ötesi ayrılık
tek bir hamle bogar
nefesinde koca bir yırtık

.z

bu sabah erkenden tüketiyorum uykuları
uykularım bir kuşun uykusuna bağlı
durakta
ayaklarımın yanında ölü bir kuş
avcumda ısıtsam döner mi diyorum
sadece bakıyorum

yüzleri güneşe dönük yedi baş
kuruldular nemrut dağına
ne konuştular kendi aralarında
duymadı antiochos
sormadı hiç
onlara minnettardı

kır oyuncaklarını
zamana dök
toplama
öylece kalsın ellerin
avuçlarımda

gözlerimiz
havada asılı kalmış iki neşter
biriyle başkasını oyar
diğeriyle kendini
hangi hikayeye dalsa
kaybeder kendini

çorak topraklarda koşturuyordu atlar
başıboş
izlerini kaybettiğimde
yeni izler bırakıyorlardı
sadece sarhoş
güneşe uzanmak istediğimde

beş dakika önce
yardım ettin diye teşekkür eder
beş dakika sonra
söylediğin şey işine gelmediğinden
yahut ses edemediğinden kızdığına
söver söver söver