Zeynep Karacaa Şiirleri - Şair Zeynep Ka ...

elimi uzattığımda tutana
ayna olan
içime
dışıma
arkadaş olan
yürüdüğümüz bu kısa yolda

uzakta bir ada lazım bana
canım sıkıldıkça
gitmeliyim buralardan
kurtarmalıyım kendimi
öfke denen canavardan
bir damla kan değil miydik

yönünü bilmediğim
yollar var
adını unuttuğum bir şehir
isimsiz hayaletler

en iyisi ağaç olmak
kocaman açmak dallarını
gece gündüz
kuşları sallandirmak .z

ağaçta asılı çiçek
özsuyunu içmeden büyüyemezmiş
ama ben içtim
yine de büyümedim

ağaçta asılı çiçek

tek bir ağaç
gölgesiyle oturmuş
tüm telaşlardan uzakta
konuşuyorlar

sen

agdan-aglrdan dünya

yarl saydam dünyama uzanan
kücük misafirimsin benim
istedigin zaman gelir
ben baglmlzl koparana kadar gitmezsin

ahtapotun gözleriyle yer değiştiriyor gözlerin
öyle ıslak
öyle derin
acı içinde kalmış kolların
uzanıyor dört bir yana

en büyük zenginliğimizdi
babamızın omzu
annemizin saçımızı okşayan eli

.z

inanıyorum
kimse kimsenin karşısına boş yere çıkmaz
herkesten öğrenecek bir şey var
biliyorum
ben bekledikçe açılacak kapılar
yoruldum belki