güneş değiyor alnımıza
ötelerden kuş sesleri
sarıp sarmalıyor yüreğimizi
hadi sarın
tüllensin uykuların
göz kapaklarını bırak
kımıldasın dudakların
yalnızlığına taparcasina bağlı
parmak uçların
kuş tüylerine bulanırdı sabahları
bu gece kendini güzel öldürdün
Kalem kağıda koştu anlatmak için
Kağıt kitaba döndürdü yüzünü
Kadın
Sorguladı yüreğini
orada
tüm kaygılardan uzakta
sabahlamayı denizle
dizdize kumsalla
kinden
gururdan azade
yağmurların temizlediği aklım
elinde olanları gördü birden
kimin kendine değer verdiğini
neye alıştığını
neyi hayal ettiğini
peşinden koşturduğu şeylerin
karmaşanın ortasında
iki küskün martı
rüzgâr toplamaya yetmiyor
dağıttıklarını
çiçek renkli kırmızıya
yaprağın ismail olsa demiş
makasın biri
mavi inmiş toprağa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!