Zeynep Karacaa Şiirleri - Şair Zeynep Ka ...

bazen
ne kadar yükselmek için
çalışırsan çalış
incecik bir dal parçası
kanatır aklını

bazı şeyler çocukluğundur
korunmasızlığın
cesaretindir
yorulmuş ruhundur
kendinden gidenlerdir
kendine kalanları düşünmen

beklemek
mavi kelebekler uçurmak göğe
beklemek
alışkanlıklarına sımsıkı sarılmak

seni bekliyorumdur belki de
belki de elinin izi kalmıştır
eski bir masalda
anlatılmamış bir hikayede
elimi attığım her köşede
dokunmak istiyorumdur ona

yürüdüm baktım
yolun sonu ben
arkamda bir el
golgeme gizlenen

günün birinde kasırga uğrarsa
evime
bedenime
kaptanı olurum çocuklarımın
yıpranmışlığın ortasında yol olurum

etrafta olan bitene inat
iyi şeylerden bahsetmek istiyorum
iyiye dair ne varsa
çember olsun
bir noktadan başlayıp
etrafımızı sarsın

aradım durdum
küstüm
kızdım
duruldum

gün başı
uyanmak yeni bir tazeliğe
yüzümde oluşan
muzip bir gülümseme
temizlenmek
yeniden başlamak her şeye

ben kendimi şiir ederim
bizden olsa olsa öykü olur
nefes almaz
sözümüz az

dikilir göbek bağım