Zeynep Karacaa Şiirleri - Şair Zeynep Ka ...

balkonda oturuyoruz
babamla ben
köşede çiçek

konuşmaya başlıyor

ak güvercinler kondur yüreğime
akbabalarını geri al
dağıldığı yeter bedenimin
kimse sarmazsa
sen sar
kendin iyileş tatlım

masadaki son bardak
yuvarlanarak
o sonsuz çizgide durdu
biliyordu

bazen
ne kadar yükselmek için
çalışırsan çalış
incecik bir dal parçası
kanatır aklını

bazı şeyler çocukluğundur
korunmasızlığın
cesaretindir
yorulmuş ruhundur
kendinden gidenlerdir
kendine kalanları düşünmen

beklemek
mavi kelebekler uçurmak göğe
beklemek
alışkanlıklarına sımsıkı sarılmak

yürüdüm baktım
yolun sonu ben
arkamda bir el
golgeme gizlenen

aradım durdum
küstüm
kızdım
duruldum

Şimdi sana
Çiçek kokulu mısralar yazmak yerine
Başka şeyler anlatacağım sevgili
Mesela sahilde bizi bekleyen çiçekçi kadın
Daha dün rastladım

bir gün
değistiremeyecin şeyler için üzülmek yerine
çoğaltabileceğin mutlulukları düşün
şans ver kendine