şairler de akbabadır bazen
nereden ölüm kokusu alırsa
orada bekler elinde kalem
acıya tutunur hayata tutunurcasına .z
her akşam yıkadığı kaşıklardı sanki
onu o evde tutan
boca edişi tüm köpükleri üzerine
ondandı
iyice temizlerse
aklanacaktı sanki aklı
aklımda bir şiir var
harfleri birbirinden habersiz
biraz kar var içinde
beyaz bembeyaz
biraz çiçek mesela
biraz yaz
anladım bu dünya bana göre değil
çıplak elle dokunurken tüm duygulara
bedenimde inip çıkarken kelimeler
soluksuz beklerken kapıda
sizin telaşınız başka
dünyanın da
alacalı
bazen siyah bir kelebeğim yeryüzünde
sınırlardan geçerim
geçtikçe yanar tenim
başı sonu belli bir hikayenin ortasında
çırptıkça çırparım kanatlarımı
elinde mızrak
her gece öldürür kendini
gözünü kırpmadan
her sabah yeniden doğurur
gün ağarmadan
dünyanın yalanından dem vurur da
aslında seninle hep gezdik anastasia
nemrut'ta gün batımını izledik
hiç bitmesin diye
kapamadık gözlerimizi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!