bizim aşkımız şiirlerdi eleni
gözlerinin kahvesini
mürekkep bildim ben
yazdıkça yazdım seni
avizedeki taşları sayıyorum
avizedeki taşlarla birlikte sallanıyorum
onlarla birlikte düşebilirim
ellerimden tut
unut hayatının benden önceki kısmını
benden başka herkes sana yasaklı
güzel olanları kutuya sakladı kadın
yeniden bahar gelinceye dek
eli uzanmayacaktı
aklında kalacaktı
gelmek bir eylem değildi
haksızlık ettik bütün gelişlere
gidenlerde takılı kaldık çoğu zaman
giden ne varsa
bazen sadece gitmek istersin
seni bağlayan her şeyden kopmak
tüm zehir salanları zehirleriyle başbaşa bırakmak
bazen hayatında kendin için yol açmanın ne kadar büyük bir mecburiyet olduğunu anlarsın
başkasına açtığın yolların
göçebe (sevdiğim bir arkadaşımın kaybına ithafen)
kuşlar göçüyordu
bizim renklerimize bulanan
bizden olan
kuşlar
kendisi büyüdükçe
gölgesi büyüdü kuşların
biz uçtuklarını gördük
yere düştü kara kanatları
gül dolu mısralar bırakıyorum sana
hiç birini anlamasan da
kalemi kağıtla buluşturuyorum
gül taşıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!