Zeki Günay Şiirleri - Şair Zeki Günay

Etme ne dosta ne düşmana minnet,
Sarılma çamura olursun zillet.
Ancak insan insanı eder illet,
Allah’ın yolundan gidendir devlet.

Allah de onun yolda asla şaşma,

Küçük kurt büyük kurt ava çıkmış.
Küçük kurt küçük av büyük kurt büyük av yakalamış.
Bir araya gelmişler.
Küçük kurt büyük kurt'a gel
yakaladığımız avı ortaklaşa yiyelim demiş.
Büyük kurt demiş ki? Sen nasibine düşeni ben nasibime düşeni yiyelim en doğrusu bu demiş. Aralarında tartışırken Aslan gelir av gider nasip gider. Avda nasipte Aslandan yana döner. Yemeğin varsa kaçırma ye, Az konuşan yemeğinden çok konuşan canından olur.

Kullar kullara benzemez,
Gül bülbüle boyun eğmez.
Kullar imansız gezinir,
Fani dünya kula değmez.

Sor insana kimdir hakir,

Yalan söyleyen kulun, dostu hep şeytandır,
Doğru söyledim diye, kul dönme sırtını.
Kimse bilmez öfkeli sözün hikmetini,
Sözde acı duysanda, kul dönme sırtını.

Sağ yan güneş Kuran, sol taşırmı dünyayı,

İnsanlar iman hamurunu atmış,
Nefsini hoş olan, sermaye yapmış,
Lain Kör Şeytana, kanıp tapmış,
Kul Hakk teâlaya, isyana kalkmış.

Etmiş kula medet, Hakk bilir sebep

Gülü bilmez bülbül, dikeni sanır heder,
Sözü anlamayan kul, giderde zan eder.
Başı secdeye koymaz, iman var zanneder,
Ne ederse dünyada, kul kendine eder.

Sercuc laf anlamaz, yalan dilde gezdirir,

İnsan yalana inanır, doğruya kanmaz,
Doğru olan kuldan, hiç mi? Nasip alınmaz.
Her kul cennetlik, kim cehennemlik sayılmaz,
Şeytan vesvese verir, kul kula inanmaz.

Ey şerefli insan, bu düzen ahir düzen,

Ufak davalar biter,
O büyük dava gelir.
Rabbim Calut zulmeder,
Talut'a ferman gelir.

Biz Adem'in nesliyiz,

Yunus Emrem sözlerin, kalbime şifadır,
İlmin kapısından, girmeyen kul hüsrandır.
Dünyayı kana bulayan, deccal, süfyandır.
Aşkı neyler Allah, kullar edep bilmezse.

Bilmezsin Yunus'um ahir zaman kulları,

İnsan dünyalık peşine, düşmüş gidiyor,
Ne yol biliyor ne de bir yordam biliyor.
Kafir masum insanı, elekte eliyor,
Rabbim zulüm gören, kullarına sabır ver.

Bugün kimin karnı aç, kimlerin karnı tok,