Zeki Günay Şiirleri - Şair Zeki Günay

Özüm belli, sözüm belli,
Türk'ü seven kalbim belli.
Hakka dönük yüzüm belli,
Bosnalıyım aslım belli.

Hiç görmedim ben Bosna mı?

Kimi kul var, günah içinde yüzdü,
Kimi kul var, insan kalbini üzdü.
Çoğunun gözleri, görmeyen gözdü,
Ne olur onları, affet Allah’ım.

Namazdan kaçıp, harama batanı,

Düşmüşsünüz bir kafir, bir putun peşine,
Zulüm yapışmış, tek gözlü körün dişine.
Size yaratan rabbe bu ne edepsizlik,
Laf ederler Adem'e iffetli eşine.

Ey yarab kalk de kalksın arş'a başım,

Dört büyük arkasında büyük bir ordu,
Bir ele milyonlarca bir ordu durdu.
Yasa bürünmüş nice topluluk buldu,
Yüze güneş sırta ağır yükler bindi.

Bir kapı ki nurlu bir kadına yakın,

Kullar Allahı bilmezse
Hakk tevbeyi haram eder.
Haramdanda ötesi var,
Ahireti zindan eder.

Kullar bilsin artık hakk'ı,

Zehir eder dünyanı,
Arattırır yılanı.
Haindir kahpe planı,
Ahir zaman insanı.

Güvenme vurur sırttan,

Hakk bilmez, yordam bilmez,
Oturmak kalkmak bilmez.
Hakk'ı sever dil dönmez,
Ahir zaman kızları.

Namaz yok akıl uçta,

Alemlere rahmet, gelen güzel peygamber,
Yorgunum tut elimden, yürüyelim beraber.
Ağlayan gözlerimden yaş düştü mimbere,
Ahir zaman kötü, cenneten var mı? Haber.

Fetva verdiklerim, küfürü farz kıldılar,

Ey güzel peygamberim, bak garip halime,
İslam sessiz kalmış, bir avuç kör zalime.
Ne der Annen Amine, süt Annen Halime,
Gerek var mı? Ahir zaman Veli Alime.

Muhammed kızı Fatıma, Ey Ya Ali kalk,

Bu dünya bir Fani dünya,
Kimisine hoş bir dünya.
Dünyaya kapılanlar,
Cennete girmek rüya.

Allah deyip yatalım,