Onca masum insanlar, enkazın altında yanar,
Müslümanların yarası durmadan niye kanar.
Şehit kardeşlerimizi söyleyin kimler anar,
İnsanlar düşer gaflete, yanlışı doğru sanar.
Kimileri oyun kurar, kimileri plan tutar,
Bal olsan, insanlar baldan bıkıyor,
Kullar bıktıkçı, boğazın sıkıyor.
Adressiz silahtan, mermi çıkıyor,
İnsanım diyenler, yuva yıkıyor.
İnsanlar tutamaz, yılan dilini,
Dünya düşmüş zinanın çukuruna,
Düzeltmek zor, ey Hazreti Muhammed.
İnsanlar Kumar eğlence peşinde,
Say, say bitmez, insanın ayıpları.
Kimi çocuğunu, çöpe atıyor,
Havva Ademi, niye arattı.
Kabil Habili, vurup kanattı,
Allah'ın yarattığı sanattı,
Allah insanı, neden yarattı?
Bil bakalım İns, ne der yaradan,
Yollar ya iniş çıkışlı ya çukur tuzak,
İnsan başına örülü, bin türlü kazak.
Her insanın yarası, kendince büyüktür,
Öyle bir zaman ki? insan insandan uzak.
Ne sohbeti ne dostu ne yari bilirler,
Denizlerde kan, insanda yaş.
Biri ayık birisi ayyaş,
Lain şeytana, insan yoldaş,
O gün insanı, sarar telaş.
Başta kavuk, sırttında hırka,
Hayanın duvarını yıktı insanlar,
İffetin kapısını açtı insanlar.
Ahlakı yerlerde çiğneyip durdular,
Zinanın zindanından girdi insanlar.
Kefen diye gaflet gömleği giydiler,
Her türlü acıyı, insanlar verir,
İnsan ne hak bilir, ne kıymet bilir.
İnsandan her türlü, musibet gelir.
Dünyanın suç yok ki? İnsan menfaat.
Dost bulmak zor olur, arama boşa,
İNSAN İNSANDA HİKMET,
BELKİ DE MANA ARAR.
HAZİNE İÇİNDE GEZER,
BİLMEZ Kİ? NEDİR ZARAR.
GÖZDE HIRS VAR, MAL ARAR.
Deme halimi bilen yok, bir bilen vardır,
Kimine dünya geniş, kimisine dardır.
İnsanlar nankördür, unutur yaradanı,
İnsanı unutmayan, tek yüce mevladır.
Allahtan hep hayır iste şer'i unutma,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!