Zeki Günay Şiirleri - Şair Zeki Günay

Kadının ağlarken, sen sil yaşını,
İffetsiz bir kadına, dön başını.
Namussuz erkek kıza çat kaşını,
Yiğit olmak zordur, Haberin olsun.

Harbi insan ol ki? Duruşun olsun,

Duydum almışsın lain deccali koynuna,
Korkaksan sus takarım yuları boynuna.
Ben gelmem senin gibilerin oyununa,
Hadi kafir göreyim çık er meydanına.

Ben asla tükürdüğümü geri yalamam,

Yaşanmış hayatı yazdım satırlarıma,
Hayâsızca bu yürüyüş bu utanç niye.
Herkes kırmak istiyor yaşam kalemimi,
Bu neyin davasıdır söyleyin hâkim bey.

Vatan bayrak sevmek kansızı çökeltmek,

Aldığın parayı, versen ne yazar,
Başımı yerlere, eğdin sen benim.
Ben doğru anlattım, sen yanlış bildin,
Kalbimi fikrinle, kırdın sen benim.

Hakim hanım hüküm, akıl işidir,

Hakk aşkıyla yandım, bana dediler deli,
Deli olmadan olmaz, hakka aşık ALİ.
O kırk akıllıyı, toplasan bir kenara,
Kırk akıllıdan olmaz, hakka aşık bir veli.

Kırk akıllı susma konuş, sizce kim deli,

Beden çıplak gezer, buna şahit yol sahil,
İnsan yalancı, insanlar şeytandan cahil.
Kendini alim şeyh görende buna dahil,
Bilinmez nerede, Hakk'a halis kul ahil.

Her dil Şah-ı Merdan der, kul bilmez ya Ali,

Gönlümü verdim ben aşka,
Aşkta ki o iman başka.
İman İlim Amel yolu,
Hakk aşkı daha bambaşka.

Ben gönlümü Hakk'a sundum,

Yanmak gerek yanmak gerek,
Hakk aşkıyla yanmak gerek.
Dünya ol bana Cehennem,
Hakk aşkına, varmak gerek.

Kullar olur aşk nimeti,

Ey Hızır çıkalım yola,
Ben yorulmam yapma mola.
Anlat hele ilmim dola,
Hakk bilmez kula ne gerek.

Ana baba iter velet,

Şükreden kullar, erer refahına,
Nasip varsa, kul kalkar sabahına.
Namaz yoksa, ruh ermez ferahına,
Aşk yoksa girilmez, hakk dergahına.

Sürgün söndüremez, hakk ateşini,