Zeki Günay Şiirleri - Şair Zeki Günay

Hakk bilen kulların, ilim olur yuvası,
Hızır Musa yolda iken birdir duası.
Peygamber Veli'nin, benzer sahi rüyası,
Bini Zahiride, dört bin Ledün dünyası.

Hızır deldi gemi, Musa çattı kaşını,

Hey gidi koca dünya, esiyor rüzgâr derinden,
Bir derdin mi var ey dünya, sesin gelir serinden.
Soğuk vuruyor sırtımdan, ter akar bedenimden
Hadi gel Ey zalim ölüm, sar saracaksan beni.

Uzaklardan duyarım garipleri yetimleri,

Kâfir uşağı feto, şimdi dolan dur.
Bil ki seni hiç kimse kurtarmayacak.
Maksattın belli savaşa ordu kurmak,
Dünyayı sen mi kana bulayacaksın.

Hangi deliktesin biz iyi biliriz,

Ey insan kuldan değil, Allahtan utan kork,
Süslenmiş gidiyor, bu ne hayasız yarab.
Nefisler yıkık virane, elinde şarap,
İnsan bilmez ki? Toprak kimi çağırıyor.

Ölüm yaşlı genç ayırmaz, kalk ölen bebek,

Fani dünya rengine, aldanan insan,
Hak deyip, hakikati hakkıyla bulsan.
Seni yaratan Rabbe, sadık kul olsan,
Zor muydu? adam gibi, insan olsaydın.

İnsanı satar, sırtından vurursun,

İnsanın ağzında, dilinde ateşten kor.
Kimisi ak kimisi kara kimisi mor.
Bana düşman olanı, benden önce sen yor,
Zor Rabbim dünyayı, insanı düzeltmek zor.

Perdem beyaz der, bilmez ki sararmış,

İnsanlar var dost bilirsin onları,
Acı verir şu bedene bilemezsin sen,
Seversin canından çok bir değer ile,
Değerin hep alçalır, Bilemezsin Sen.

İyi dinle bu sözlerim hem gerçek hem acıdır,

Kararmış bahtım dünyadan uzak,
Yaktın yüreğimi kurdun hep tuzak.
Aşkımı çevirdin üç kuruşluk sevdaya,
Adını cehennem koydum yanasın diye.

İsmin her daim lanetli dil de,

Kim kıydı senin gibi koca bir yiğide,
İdam sehpasını hangi hainler kurdu.
Kuranları toplatan aşağılık kimdi,
Anlat bize şu tarihi, Adnan Menderes.

İmamları asan yolları kesen kimdi,

Kimi kul var, günah içinde yüzdü,
Kimi kul var, insan kalbini üzdü.
Çoğunun gözleri, görmeyen gözdü,
Ne olur onları, affet Allah’ım.

Namazdan kaçıp, harama batanı,