Zeki Günay Şiirleri - Şair Zeki Günay

Edebin ahlakın vursun yüzüme,
Gözümden yaş süzülür düşer dizme.
Akıl arar sima da beden izime,
Ben neyim? sen sana yakışır iken.

Allahtır dirilten ölü hak oldu,

Hızır yolda dili kalpte hakk der,
Zülkarneyn sur, Yecüc Mecüc tak eder.
Süleyman cin şeytan ilim mahveder,
Her kim ne ederse, kendine eder.

Derviş hu der Alimin dudakta su,

Ey insan öleceksin, saltanata kapılma,
Giden gider dünyadan sabret lakin yıkılma.
İnsanlar seni satar dön Rabbine sıkılma,
Sen sevende aşk ara, sevmeyende arama.

Kaldır eğik başını ara seni seveni,

Derdi veren Allah dermanda verir,
Allah'ı kalpten seven, her kul erir.
Yoldan sapma, yönü kabeye çevir,
Şeytandan önce, sen şeytanı devir.

Ufak bir sınavdan, pest etmek olmaz,

Sırrı açarsan sır görünür,
Sır pusuya doğru sürülür.
Sır ölür başka sır görünür,
Bugün susta sen yarın konuş.

Ölen yiğit, gelen de yiğit,

Ey güzel peygamberim, sen yoksun diye,
Ümmetin İslamı görmezden geldi.
Allah'ın emriyle gelen o Kuran,
Raflarda tozlanmış bir hale geldi.

Ne Allah'ı anan ne Kuran okuyan var,

İster gam ol ister keder,
Rabbim etmez kulu heder.
Kullar amelince eder,
Yeter ki sen yolunu bil.

Düşme dünyalık derdine,

Ben dadaş oğluyum ana Avşar eliyim,
Çanakkale’nin Sakarya’nın yiğidiyim.
Dumlupınar bizden akan kan ile durdu,
Kim bizi yıkacakmış söyleyin bileyim.

Yüreğimizde iman, Allah dedik ana,

Allah'ı bilmeyen kullara, asla boyun bükmem,
Dünyayı altın yapsalar, yine eyvallah etmem.
Kâfirlerin arkasından, ben ölürümde gitmem,
Şeriat bilmez kullar, bana düşman kesilmiş.

Alemlere Rahmet gelen peygamberim dua et,

Bülbül oldum kırdım, karanlık kafesini,
Uçtum gökyüzüne, çektim dert nefesini.
Uçarken gördüm, adaletin tepesini,
Zindan susturamaz, şeriatin sesini.

Bir değil bin zindana, atsanlar nefsimi,