Zeki Günay Şiirleri - Şair Zeki Günay

Duman olmuş dağlar, insanlık hasta,
Yağmuru vermeyen, bulutlar yasta.
Ey dünya hatırı yok, dostun dosta,
Müslüman şehit, kan var? Yerde taşta.

Her yerde nemrut, her yerde bak calut,

Aç gözün perdesini,
Gör Rabbin hikmetini.
Her kulun nimetini,
Veren Rabbîne şükret.

Cehaleti yol yapan,

Canı can eder aldığın her nefes,
Fakirlere kurmuş, adalet kafes.
İdam olmaya gider başında fes,
Adalet o başın hep eğik kalsın.

Haksız yere insan mahpus damında,

Ey Adem ma döküldü, cennete turaba,
Tin oldu tini lazib, kul sen er murada.
Hame-i mesnun, bedeni erdi surada,
Salsal sıcak esti, şeytan bakar turaba.

Fehharda kırk yıldır, pişti Adem Ey havva,

Sensin Rahman Rahim yüceler yüce Yarab,
Azrail seslendi, ver kendini Ey turab.
Adem yaratılacak, ma, tin, tini lazib,
Hame-i mesnun, salsal, fehhar, Adem mihrab.

Ey Nur Adem anlat cennette tüm eşyayı,

İnsanlar var dost bilirsin onları,
Acı verir şu bedene bilemezsin sen,
Seversin canından çok bir değer ile,
Değerin hep alçalır, Bilemezsin Sen.

İyi dinle bu sözlerim hem gerçek hem acıdır,

Bir bulut dolaşır da şu gökyüzünde,
Yağar yağmur yağar da dünya üstüne.
Bir çiçek açar da ve bir insan doğar,
İnsan gelir Dünya’ya Âdem üstüne.

Kimi beşer olur kimi ise şaşar,

Kararmış bahtım dünyadan uzak,
Yaktın yüreğimi kurdun hep tuzak.
Aşkımı çevirdin üç kuruşluk sevdaya,
Adını cehennem koydum yanasın diye.

İsmin her daim lanetli dil de,

Kararmış bahtım dünyadan uzak,
Yaktın yüreğimi kurdun hep tuzak.
Aşkımı çevirdin üç kuruşluk sevdaya,
Adını cehennem koydum yanasın diye.

İsmin her daim lanetli dil de,

Doğru söyleyenden kaç yalan söyleyene koş,
Diskolar barlarda hayasızlık içinde çoş.
Dünya kafire tatlı mümin olanlara boş,
Nuh kavmi gibi olanlar Ad kavmine döndü.

Düzeltmek kolay değil ki bozulmuş dünyayı,