Zeki Günay Şiirleri - Şair Zeki Günay

İnsanda ar varsa, bakma damarı aktır,
Dünya tam olmasada, kula yuvarlaktır.
Salih olan kullar, yıldızlardan parlaktır,
Sabırda beş harf varsa, ilim neden haktır.

Öğrenci ol kolay, anlamak akla olay,

İnsan nankör, insan harab,
Edep bilmez, elde şarab.
Kadın olmuş, yarı üryan,
İlla hu, illa hu yarab.

İnsanlar doğruyu taşlar,

Raconu kestim sanıyor Yunan köpeği,
O ülken arayacak, bir lokma ekmeği.
Karadeniz Ege Marmara Akdenizde,
Alayınız yiyecek o büyük tekmeği.

Güçlü olan değil ilmi olan kazanır,

Toplayın Alimleri, Hüsn-ü zan eyleyelim,
İman İlim Ameli, akılla belleyelim.
Göz gören? Gözü görmeyenlere söyleyelim,
İman İlim aklı, bilmeyeni neyleyelim.

Şiirde on dört hece, bir gündüz biri gece,

Her gece yakarken, aşk gönül kandilimi,
Zikire bağlamışken, kalp ile dilimi.
Yarab kul neylesin, sessiz olan ilimi,
İman İlim ve akıl, yürütsün fikrimi.

Hızır neydi Musa'nın o dördüncü yolu,

Cennette var nurlu bahçe,
Dua Allah'a dilekçe.
Kafirde keşke gerekçe,
İmansız kul etmez akçe.

Bakma dünyanın kârına,

İnsandır kendi, kendini küçülten,
İnsandır kendi, kendini yücelten.
Kimi Yüce Haktan, küçülen insan,
Kimi Yüce Haktan, büyüyen insan

Bebekken tatlıdır, güzeldir insan,

Vakit vaktinde buluşur karma karışır zaman,
Bir yılın ardından bir yılı takip eder yılan.
Sırtta dört ayak üstü yürür kuyruğa bağlı plan
İkiyle üç arası insana benzemez insan.

Ülkeler karışır savaş üstüne gelir savaş,

Tanımadan dostum deyip hemen güvenme.
Eyvah edip gözyaşıyla vurup dövünme.
Kim ne derse desin, sakın ola övünme,
İnsan ağaç olsa da, sen sırtını dönme.

Her Makam sahibini itibarlı sanma,

Gökte yıldızların, her biri ayrı zümre,
Kulların kalbi nifakta, yön niye umre.
Ören islama ağ örer, alim der örme,
İnsan aklın ermez, doğruyu yanlış görme.

Çok soru sorma, dil akla de ki? Sükut et,