Zafer Sar Şiirleri - Şair Zafer Sar

lamalar tükürüyor
kar yağdı diyor
şerefsizler

medeniyet, medeniyet
cam kırıldı
şişeden içeceğim
o da kırıldı
neyzen darıldı

memeler baş kaldırmış
isyan ediyor düğmeler
me me meler
kuzular
analar
yavrunda

Zafer Sar mezarlığa sığınma
çıkmaz sokaktır
suyu bulandırmadım
anlatamadım
anlaşılamadım
ışık idim

her gün milat, doğum
kaybolmayan güneşle, yıldızlarla sonsuzlukta
düğüm
fakat! öfkesini alır doğa
insan olmakta ömür

çok kakalar yaptım
yediğimden içtiğimden
renklerle kavgamız
neden?

dağ başında mı? su kenarında mı?
olsam
engellemeyin
büyüsem
şemsiyemde, gölgemde
bir olsam yağmurunda

gözler kör, kulaklar sağır
tükür bayım tükür
siyasetinde!
üfür bayım üfür
tutmaz elbise dikişin de
soyun bayım soyun

gün ikindi geldi çattı
çaputumu geriyorum
Nihalciğim gibi
kıçımın üstünde oturuyorum
ne ekmek ister ne un
hepsi boş

hayalim gitti geldi
ölmedi, öldürmedi
merhaba dedi