Atam Korkut boyundan soy endam Türkmen kızı,
İncitmekten korkuyor incelen sevdamızı;
Gurbet saksısındaki o kır menekşesiyle
Helalleşsek diner mi, boynunu büken sızı?!
Sözcüklere sürgün anlam yüklemek,
İğde gümüşünde altın açılım;
Mermer oyan özün katma değeri,
Meram avcısını cezbeden çalım…
Gözbebeklerin yıldız, kaşların hilal senin;
Perçemlerin ters lale, gül benzin al al senin;
Uzaktan pür tebessüm salınıp el edişin,
Gönlümün gönderinde bir özge hayal senin! ..
Teklenmiş anıların yalnızlık menzilinde,
Kendimi dinliyorken her zerrem seni okur;
Gönlümün voltasında mazi bir ipek halı,
Adımlarım seni dokur! ..
Can siper senliğimi bürünerek her gece,
- Oradasın! ..
Yakınsak bir yerdesin biliyorum,
Konuş benimle!
Eni, konu,
Yönü, kaynağı belirsiz,
Dün gece şarkımızı duyumsadım uykumda,
Bir fırtınadır koptu kan terane ruhumda…
O hicran bestesinde düş avazı çağladı;
Dimağım mest olurken gönül gözüm ağladı…
Biz hayat okulunu çoğu kez "ti"ye aldık,
Mezun olmaktan yana keçeyi suya saldık;
Ki en kolay dersimiz uygulamalı aşktı,
Ondan da, cana minnet, bütünlemeye kaldık.
Nesnelliğin çarkında öznel dalga-boyuyuz;
Gerilimin bedeni, genleşmenin ruhuyuz;
Almaşık ve karmaşık varoluş sürecinde,
Rahatlamaya teşne bûnsar âdemoğluyuz…
• Bûnsar: İlgilendiği her olguda kriz görmeye meyilli. (Karamsardan ödünçleme.)
Sanal gündeme teşne yasak-savar ilgisi;
İncir çekirdeğine rahmet okur bilgisi;
Kara tahtada kaldı tebeşirinin tozu,
Doymuş keçeden farksız efkârının silgisi...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!