Yurdagül Özay Şiirleri - Şair Yurdagül Özay

Bir parçam seninle gider hep
Bir parçam geceyle savrulsa da

Senin yokluğunda sardım
Bu gece gibi nice geceleri
Ve öyle asidir ki karanlıklar

Manasız sevdaya beyhude düşme
Hakikat şehrinde gize dur gönül
Beni mecnun bilip kor ile pişme
Vicdanın yolunda ize dur gönül

Azımı çok deme çoğu az yazdır

Seni sevmek
Bambaşka bir tat olmalı
Kamçılı bir sızı gibi durmamalı yüreğimde
Öfkelerimi devleştirip
Özlemlerimi sınır dışı etmemeli
Kara çelik gecelerde

Gelin dostlar gönlü yola koyalım
Sırrını sır eden dostlar bulalım
Açılıp goncayla bahar olalım
Söyleşe duralım can bülbülünde

Gönlün dileğidir dilde muhabbet

Bir gün
Ama mutlaka bir gün
Bambaşka bir gün doğacak
İkimiz için
Hiç evvelkilere benzemeyen
Soyunacak geceler hırçınlığından

İkilik perdesi kalksın aradan
Benim senden ayrı noksanım mı var
Bir değil midir ki bizi yaratan
Benim senden ayrı noksanım mı var

Et ile kemikten yoğrulduk durduk

Bir sevda vardı yürekte umut doluydu
Yarınlara koşuya çıkmıştı
Şimdi umutsuzluğa dönüşü
Kader mi kadersizlik mi sence
Yapma bir tanem bu yalanlara inandırma
Sensizliği mahkum edip

Faydası yok kor olup da her gün yanmaya
Yol ver gönlüm yol ver gitsin vefasız yare
Gece gündüz kahır içip küsüp dünyaya
Yol ver gönlüm yol ver gitsin vefasız yare

Derman olmaz yaramıza derdi çeksek de

Güllerin bağına mestiz ezelden
Biz aşk kadehini tadanlardanız
Feyz alır kalemler her bir güzelden
Arıyız bala bal katanlardanız

Öyle bir sevdaya müptelayız ki

İnsanlar sevgi kıvılcımlarından fazlaca taşısalardı, dünyanın bu karamsar yüzü kesin değişirdi. Çünkü bu dünyanın merkezi insandır. Odur sevginin tadına varan. Bütün güzel şeyler sevmeyi amaç bilen insan düşüncesinden oluşmuştur. Bütün sevgiler insan kokuşludur. Sıcağı sıcağına.
Yalnız sevgide buluruz doğruları. Bu yüzden seven kimseler daha mutludur. Sevgiden yoksun kimseler çelişkiler içinde bocalar durur. Bu bocalayışlar, hırçınlıklar yaratır ve sonra da hem kendisine hem de çevresine zarar vermekle devam eder.
Seven kimseler mutludur dedik; Yürekleri gerçek sevgiyle çarpan kimselerin gözleri, çevreye bir başka tatlılıkla bakar. Böyle tatlı bakışlarla karşılaşanların, gözlerinden gönüllerine tatlı ve ılık bir yakınlaşma duygusu yayılır. Çünkü sevgi kaynağı zengin olan kişiler, samimi ve etkileyicidir. İnsanları içten sever, neşelidir, güler yüzlüdür, aranan kişidir o.Kendi mutluluğu yanında başkalarının da mutlu olmasını, iyiliğini yürekten ister. Gösterişten uzak, samimi duygular içinde dostluk kurar. Mutluluğa giden yolları kendisi bulduğu gibi başkalarına da gösterir. Menfaatsiz sever, karşılık beklemez, gerçek dosttur. Bu tür insanların umudu daima başının altında yastığıdır. Hayatı sevdiği gibi, sevdirir de. Karşılaştığı problemleri insanlık sevgisinde çözer, eritir. Onların yüreklerine attıkları sevgi tohumları en taze biçimde filizlenir ve çiçek, çiçek sunulur. Yaşadığı ortam ne olursa olsun bir kardelen gibi açmayı bilir, çevresiyle hep barışık kalır.
Evet, böylesine sevebiliyor muyuz? Sevginin tadına varabiliyor muyuz? O zaman bu dünyadan, yaşamdan, yaşamaktan korkmamıza hiç gerek yok. Başarı bizimdir, mutluluklar bizim içindir.
Böylesine bir sevgiye sahip olmak da elbette kolay değildir, biliyorum. İnsan ve insanlık sevgisinin kolay, kolay kazanılmadığını da biliyorum. Kendimizden başka diğer insanların mutluluğunu yürekten istemek ve böyle bir mertebeye kolay erişilemeyeceğini de biliyorum, fakat mutlu insanları görmek ve onların arasında mutlu yaşamak isteyenler, bunlardan daha sihirli bir çare söylenebilir mi?
Bu temiz dilekler bizim en kuvvetli tarafımız olsun ve bunları yüreğimizdeki sevgi kaynağının zenginlik derecesiyle gerçekleştireceğimize inanalım. İnsanlık yolunda dostça niyetlerimizi çevremize taşırarak sergileyelim. İçimizdeki sevgi pınarımız çoraklaşmadıkça bir gün bizi anlayanlar çıkacaktır. Gerçek sevgi gözelerimiz kurumadıkça çözemediğimiz sorunlar kalmayacaktır. Mutluluğun kapıları bizlere, ancak bütün insanları derinden sevme özelliğimizle, ardına kadar açılacağına inanalım.