Seni anlatacak bir kaç söz yazmak istedim
Zihnimden geçenlere kalemin hızını yetiştiremedim
Karanlık şehrin karanlık sokağı
Dümdüz görünmüyor ucu bucağı
Yola yakın mendil satan küçük kız
Ağaç karaltısına sinmiş maskeli hırsız
Kolaçan ediyor dünyalarını arsız arsız
Gün gelip göçeceğim fani dünyadan
İki çift aşktan kalan sözdür kârım
Yaşam denilen pespembe rüyadan
Uyansam ebedi hayata, aşktır kârım
Çıkma karşıma saklarım gözlerimi
Sustum, duyamazsın ki sözlerimi
Aşkın alevi yaktı, tutamazsın ellerimi
Vermedikçe bana ait olan dünlerimi
Zamanın durduğu
Kelimelerin son bulduğu
Andır karşıma çıkışın
Güneşin donduğu
Yeni umutların doğduğu
Sokağın en ücra köşesiydi
Çöktüm, yanıma usulca geldi
Kar altında ben titredim, o titredi
Dikti kulaklarını, yüzüme baktı kedi
Geri Döndü.
Rızkını aramaya gitti.
Dünyayı güzelleştireceğini nereden bilsin koza içerisinde ki kelebek
Sefere çıkan gemi misali aşkın limanına demirleyince sevdayı öğrenecek
KENDİ KENDİMİ KANDIRIYORUM
Hüzün kokuyor rengi solmuş çiçekler
Yine hasret yüklü bulutlar, gözyaşı dökecekler
Yollar elbet bekler, gidenler geri mi dönecekler
Kalbim öyle diyor,ben kendimi kandırıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!