hayal eden var mı hiç
elde edilebileni.
insan bu, imkansızı düşler,
çünkü bilir talihin onu
kolay vermeyeceğini.
evden çıktım, söz çarptı yüzüme
her yerde ve her an söz.
kulak verdim sokağa söz,
biteviye söz insanlarda
akşama düğüne gider gibi
süsleniyorlar dudaklar da.
bir elma kopardım
bir elma daha
sonra bir elma daha
beni de kopar dedi biri
beni, beni de dedi, bir öteki
bugün bir cenaze geçti sokaktan
kaldırımda durmuş ağlıyordum
onlarca mendil uzatmıştı insanlar
kimin öldüğünü bilmiyordum
oysa nasıl da güzel bir gündü
hadi halay çekelim
dedi çiçeklerden biri
yazıdaki diğer çiçeklere
içlerinden bıyıklı olanına
potpori söylettiler
mikrofon diye
şu çayhanelerde otursan
kaç gün kaç yıl oturabilirsin
bakarsın iler tutar yanı yok
gider parkları gezersin.
tanıma gelmez suretleri
çorabımın tekini aradım
kahvaltı ettim mi bilmem
düştüm sabahtan yollara
tüm kenti dolandım
yok işte, yok yok yok!
sevgilim
olacak şey değil ya
pek de zahid değilim
sen bir ensar kadar dindarsın oysa
sevgilim
bigünah kuzuyu bile sevemezsin bazen
bahar mahar romantizmi, fasafiso
insan öyle bir noktaya gelir ki
inanmaz soluyan hiç bir şeye
mesela çiçeğin biri
çeksin kınından hançerini
pıtlayan bir musluk sesi
içimin koridorlarında
düştüm peşine sesin
bu ses hangi odada?
dolaştım odaları bir bir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!