Yılmaz Aybar Şiirleri - Şair Yılmaz Aybar

‘Bana arkadaşını söyle
Senin kim olduğunu söyleyeyim’ deriz.
Öyleyse neymiş?
Kişinin kim olduğunu anlamaya
Bir tek arkadaşının kim olduğunu öğrenmek bile yetermiş.
Bu demektir ki,

İster kararlı ol ister bocala
Karşı durabilir misin ecele
Beşikten mezara savruluyoruz
Gidiyoruz rüzgâr gibi acele

Atatürk’ü bırakın, kendinize bakın siz,
Dağı yıkmak isteyen rüzgârlar gibisiniz,
Geçip gideceksiniz, dağ ise hep kalacak
Rüzgâr değil, kasırga misali de esseniz..

Ellerini yıkayıp okyanus sularıyla
Köpürtüp bulutların rengârenk sabunuyla
Nefesinden rüzgârlar estirdikçe oluşan
Ve ölüşen balonlar uçurursun boşlukta

‘Bugün en beğendiğin siyasetçi kim? ’ diye sorulsa
‘Abdüllâtif Şener’ derim.
Çünkü iktidardaki partisinin kötü gidişini görünce
Bakan olmanın tüm nimetlerini
Elinin tersiyle bir yana itip istifasını basarak
Ne kadar dürüst,

Birisi bir tokat yemişse bizden
Bir daha kendine gelemez
Osmanlı tokadı yemiştir mutlaka
Başka türlüsü olamaz

Bir tokat atmışsa birine

En sonradan görme horoz
Denizli horozudur
Tüneyince yüksek bir yere
Öter durur
Var mı benim gibisi dercesine

Mutluluk için tek isteğin para
Şayet şansın varsa bulursun,ara,
Ama önce mutsuz zenginlere bak
Sonra düşmeyesin pişmanlıklara.

Mezarlıkmış eskiden burası
Çocuklar korkarmış yanından geçmeye
Şimdi ortasında bir havuz
Konar kenarına kuşlar su içmeye

Çocuklarsa koşarak gelir

Yağma varmış gibi gelen gelene
Geldiğine pişman olan olana


Bulan var mı acep aradığını
Aramadığını bulan bulana