Yıldırım Yorulmaz Şiirleri - Şair Yıldır ...

Dağlara değmiş güneş
Gündüzle yaren olmuş ay
Sıcağa teslim meşe gölgesi
Suyu buhara kaçmış pınar
Anası ağaçta sallanan kuzular
Merhaba, merhaba, merhaba

Bırak vuslat yerinde dursun,
ona ihtiyacı olanlar var.
Sen ki koşmaktan yorgunsun,
umudu olanlar var.

Gönül bahçemden gül derdim.

Ne bileyim
Gittin aniden
Çözemedim seni
Çözemedim kalbini
Bir baktın bir yumdun gözlerini
Bir gün ağladın bir gün ağlattın

Akmıyor zaman
Gün günleri kovalamıyor
İnleyen nağmelere takıldım
Hep o zamanlardayım
Çınladıkça çınlar kulağım
''Bir ilkbahar sabahı

Amaç manayı bulmak
Gittim en ücra yerlere
Bir kuru yaprak ilişti gözlerime
Düşündüm inceden, inceye
Değersiz önemsiz kuru yaprak
Düşmüş yüksekten yerlere

Durmuyor durmuyor zalim zaman
Olabildiğince hoyratça aktıkça akıyor
Çılgına dönmüş zihnimdeki yelkovan
Gün günleri azimle kovalıyor

Ah bir geçmişe dönebilsem

Sahte mutluluk
Sahte duruş
Hayatı kendine hapsetmek
Doymamak
Doyurmamak
Sürekli hayata aç bakmak

Sevda mantığa mahpus
Gül cenazeye mahsus
Eller arkaya kenetli
Korkutur gülün dikeni

Gülmek çocuklara has

Ne para gülümsetir
Ne de bahar.
Ne makam gülümsetir
Ne de berrak güneş
Sarılmışım mutsuzluğa
Aç kalmışım huzura

Sönmüş alevim, üflesen parlarmıyım.
Dumanım var, ateşimi bekleme birdaha
Kor yüreğimde onun ismi atıyor hala.
Gelirmi bilmiyorum, o şimdi uzaklarda.

Gitti giden, dönmez diyorum kalbime.