Yavuz Mercan Şiirleri - Şair Yavuz Mercan

SİYONİST BAĞINDA GEZDİ BU ADAM
KENDİNDEN OLANI EZDİ BU ADAM
YOLLARA BARİKAT DİZDİ BU ADAM
RABBİMİZ ŞERRİNDEN HALAS EYLESİN

NEFRETİ KALBLERE EKTİ BU ADAM

Bir koltuk uğruna yandı bu halkım
Zalimi dost sanıp kandı bu halkım
Batılın zehrine bandı bu halkım
Kurtuluş İslam'da haydi sende gel

Faiz mikrobuyla çöktü bu halkım

Ben bu kuyudan nasıl çıkacağım
Benim kuyum çok mu derin
Bir ip atın bana el verin
Ben bu kuyudan nasıl çıkacağım
Bana bir çare söyleyin

BURASI DÜNYA
HAYAT BİR RÜYA
GELEN GİDİYOR
HEPSİ RÜYAYMIŞ

YAZI DA GÖRDÜK

GÖKTE KARA BULUTLAR
YOK OLACAK UMUTLAR
HÜKMEDECEK TAĞUTLAR
SICAK GEÇECEK BU YAZ

TOPRAK KANA DOYACAK

Ne gülü sevdin ne de dikeni
Yok ettin ne varsa yerden biteni
Hem nesli mahvettin hem de ekeni
Gülleri kurutan bu zalim düzen

Ormanlar yanıyor seyre dalıyon

Ruhsuz beden taşır idik
Ensemizi kaşır idik
Günahta yarışır idik
İslam geldi hayat bulduk

Cehaletle yoğrulmuştuk

Müslüman olamaz zalime bende
Güreşte yenerler yaparlar künde
Atarlar ateşe içinde sende
Yanmayı hak ettin demiştim sana

Çağırdım gelmedin saadet burda

FİLİSTİN KAN GÖLÜ KARDEŞLERİM AÇ
ÖRÜLMÜŞ DUVARLAR EKMEĞE MUHTAÇ
BİRİCİK SEÇENEK DÜŞMANA VURKAÇ
DİRİLİŞ BAŞLASIN HAYKIRSIN DİLLER
ZALİMİN ZULMÜNE SON VERSİN ELLER

HAZAN VURMUŞ DAL GİBİ DÖKÜLDÜ YAPRAKLARIM
GAZEL SANIP ÜSTÜME BASIP GİTTİ DOSTLARIM

HERKES KÜSTÜ BANA BENSE DARILMADIM BİLMEM
HAK SELAMIN VERMEDEN GEÇİP GİTTİ DOSTLARIM