Yavuz Mercan Şiirleri - Şair Yavuz Mercan

Dün geceyi karanlıkta boğdum
Sabaha bakmadım
Bir de yüzüne sevgilinin
Hıçkırık sesleri duymuyorum
Hüznün boğuk soluğunda
İntihar eden avımı

Bir volkan sancısı var yüreğimde
Patlamaya hazır bomba gibiyim
Lavlar bekletiyorum bedenimde
Zalimlere karşı dağlar gibiyim

Ormanlar asker kuşatmış her yanı

Komutan sen gittin
Biz buradayız
Bıraktığın yoldayız
Umutla aşmak işin engelleri
Tarihin bize bıraktığı değerleri
Korumak için varız

Yuvasında garip kalmış
Minik kuşum
Tatlı rüyalara dalmış
Gökyüzüne doğru bakıp
Enginlere süzülmüş
Çırpınıp durmuş

ÖZLEM

Bırakın kuşları özgürce uçsun
Bırakın çocukları özgürce koşsun
Yıldızlar sönmesin ellerinizle
Balıklar göklerde ayla konuşsun.

Gökyüzünde gördüm ayı
Karanlık ortasında nur
Uçsuz bucaksız dünyayı
Bakışlarıyla dondurur

Yıldızlar ışık huzmesi

ÇALMADI KAPIM BUGÜN
DUYMADIM SESİNİ
BEYAZ GÜLÜN
GÜVERCİNLER UÇMADI
KANATLARI KIRIK KALDI
GÖNÜL MAHZUN

Ufukta parlayan bir güneş olsam
Hakikat pınarından içsemde doysam
Esenlikler diyarının yolunda
Yürüye yürüye yorulsam
Bir açık kapı bulurum elbet
Nur yumağı uzanır eller

Bir damla gözyaşı koy gönlüme
Gözyaşın devamlı bende kalsın
Anılar güneş olup üstüme
Kuşatsın beni hiç ayrılmasın

Dağ yamaçlarında çiçek olup

Sökülecek eski kök
Yeşerecek yeni dal
Nesli ümit geliyor
Vaat ediyor istikbal

Çiçek çiçek açıyor