Yavuz Mercan Şiirleri - Şair Yavuz Mercan

Küçük bir serçe
Kalbi kırılmış
Uçmakmış dileği
Usanmış alçakta kalmaktan
Yürekten deprenmiş
Kendinden geçmiş

HAYDİ KARDEŞİM

Boyun eğmeyesin zulme
Hakkını alamdan gülme
Sakın batıl yola girme
Haydi, kalk haydi kardeşim

HÜRRİYET NE

Yüreğime kondu bir kuş
Ötmesin bağrımda baykuş
Bülbüle hasret her yanım
Gözü yaşlı kanaryayım

Gönül tenceremde kaynıyor bahar
Kaynaya kaynaya kalmadı buhar
Solunca çiçekler açmıyor artık
Diriliş ülkemden esmiyor rüzgâr

Kanayan yarama merhem olmuyor

Affet beni Yüce Rabbim
Günahım çok biliyorum
Dertlerime yanıyorum
Hep aldanıp kanıyorum
Affet beni Yüce Rabbim

AHBES

Ahbes, cemiyetin kalbinde bir ur,
Rahmet yağmaz oldu güneş kavurur
Değişti iklimler soldu gülümüz
Gönlüme saplanan mızrak konuşur…

Bir açsan kapını bana
Tutsam ellerini
Öpsem alnından senin
Süzsem göz bebeklerini
Neler anlatırdı bana
Ah bir bilsen

BİLDİR BANA SEN’İ RABB’İM

Yüreğimden kini sildim
Aşktan yana haber saldım
Feyzin ırmağına daldım
Bildir bana Seni Rabb’im

Dalgalar geçti üstümüzden
Yorgun akşamlarda boğulduk
Tutmadı sabah elimizden
Kendi bağımızdan kovulduk

Vatan bildik hasretimizi

Bu gece uyku görmedi gözlerim
Izdırap kaynattım kafatasımda
Uykuda toprak doluyor gözlerim
Akrep dolaşıyor sıcakkanımda

Bağrımı kemiriyor yarasalar