Yavuz Mercan Şiirleri - Şair Yavuz Mercan

Gönül tenceremde kaynıyor bahar
Kaynaya kaynaya kalmadı buhar
Solunca çiçekler açmıyor artık
Diriliş ülkemden esmiyor rüzgâr

Kanayan yarama merhem olmuyor

BİLDİR BANA SEN’İ RABB’İM

Yüreğimden kini sildim
Aşktan yana haber saldım
Feyzin ırmağına daldım
Bildir bana Seni Rabb’im

Bu gece uyku görmedi gözlerim
Izdırap kaynattım kafatasımda
Uykuda toprak doluyor gözlerim
Akrep dolaşıyor sıcakkanımda

Bağrımı kemiriyor yarasalar

Zikir kalbe şifadır
Dertlerine devadır
Nede güzel gıdadır
Gel kardeşim zikreyle
Durma daim Allah de

HAYDİ KARDEŞİM

Boyun eğmeyesin zulme
Hakkını alamdan gülme
Sakın batıl yola girme
Haydi, kalk haydi kardeşim

HÜRRİYET NE

Yüreğime kondu bir kuş
Ötmesin bağrımda baykuş
Bülbüle hasret her yanım
Gözü yaşlı kanaryayım

Ötsün kuşlar susmasın bülbül
Hep taze kalsın solmasın gül
Her çiçek dalında güzeldir
Sevmeyi bilmeli ey gönül

Haydi, kucak aç insanlığa

Küçük bir serçe
Kalbi kırılmış
Uçmakmış dileği
Usanmış alçakta kalmaktan
Yürekten deprenmiş
Kendinden geçmiş

Ağaçlar açtı çiçek
Uçuyor şu kelebek
Nur yağar öbek öbek
Geldi bahar gülbahar

Güneş ışık veriyor

Dalgalar geçti üstümüzden
Yorgun akşamlarda boğulduk
Tutmadı sabah elimizden
Kendi bağımızdan kovulduk

Vatan bildik hasretimizi