Neden Yordun kendini ve beni
Olmayacaktı madem
Söyleyecektin başından beri
Neden soldurdun masum gülleri
Umut vermeyecektin
Uzun yollar getirmeyi bilmez
Kaldım burada ne yaparım bilinmez
Geçmeyen günlere oturur ağlarım
Sözlerim tükendi dön derim dilim dönmez
Ay Işığı vurunca gölgen olurum
Dün yine gözlerimden usul usul
Döküldün yanağıma tane tane
Gül yine gözlerinle uzun uzun
Derin derin bak yüzüme
Sevgilim ay okşamış yüzünü
Bu ayrılık silsilesi bu veda
Söz çıkmazına koydu bizi
Bu ne yaralayan güzel bir eda
Özden ömürden alıkoydu bizi
Belki bir radyo kanalından duyacaksın
Ya da bir televizyonda izleyeceksin
Bir gazetenin başlığından
Baban öldü diye yazacaklar oğlum
Ölüm kavuşmaktır, yok olmak değildir
Bir hayalle başladım
Çok yürüdüm çok dağlar aştım
Derin denizlerde yüzdüm
Gökyüzünde kuşlarla uçtum
Çok şehirler geçtim
Çok nehirler aştım
Hiçbir şey elde edemedik
Ağladık üzüldük
Aşk bizi güldüremedi
Bir yaza bir kışa
Döndü durdu mevsim
Bahçede çiçekler açmadı gitti
Bağrı yanık bir aşık
Cennet versen sevinmez
Ayın şavkı ışıldar lakin
Nur cemalin başka güzeldir
Gülüşünü görene kadar hüzünlüdür
Sana tutunmak istiyorum
Kalbimden tut beni
Düşmek istemiyorum gözlerinden
Ellerimden tut beni
Tutuşsun kalbin kalbimde
Ayrılmam, ayrılıkla kalbimi öldürmüş olursun
Sen de seviyordun sevgini nerelerde unuttun?
Geleceğe hayallerimiz sığmayacaktı
Hani bazılarından vazgeçsek de birbirimizden vazgeçmeyecektik?
Kalbimde yaktığın bu ateşle nasıl yanarım,
Bu ateşi nasıl içimden atarım bilmiyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!