Ufacık bir kasabaydı
Telaşlar yoktu burda
Yada haykıran araba kornaları
Her köşesi sessizlikle dolu
Çoktan unutulmuş
Kendisiyle barışık
Değilmiydi sonu yalnızlık.
Ulema kuşlara benzeyen,
biz değilmiydik?
Sen kaçarken,
ardınsıra bakan;
Sayki öldük sayki yokuz artık
Kurumuş güller ya da papatyalar
Sayki deniz bile mavi değil
Martılar ardınsıra uçmuyor
İnan dünya bir acayip...
Korkuyorum senden, ürperiyor yüreğim
Gölgen gizliyor umutlarımı eriyorum
Sebebi sen, ben kim bilir yaradan
Farklıyım işte tarif edilemez bu talan
Korkuyorum elime aldığım bu kalemin hışmından
Neredesin
Kaldım bi başıma
Ayrılık çanı, yine kafamda
Günüm gün değil
Bugün benim değil
Kafam karmakarışık
Uzaklık, uzadıkça korkuyor çocuk,
yalnızlık nedir bilmedi ki!
Elimden tutan biri var ufacık,
Gözlerime senin gibi bakmadı ki!
Aylardır pencereme güneş vurmuyor
Katil olmam yakın bu sonbaharda
Atsınlar beni gökyüzü nazaretine
Günahım ne,
Aylardır pencereme güneş vurmuyor..
Sonbaharın hüznü bende
Eylül hüzünle geldi sorma
İçimde bir yanardağ
Yakmıyor, ısıtmıyor
Ağlatmıyor, güldürmüyor
Öyle bir dert ki sorma
derlerki dökülmez ilkbaharda yapraklar
ya bu dökülenler ne kalbimde
derlenip toparlanmadan haytta
bu gidenler hangi mevsimde...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!