Beni yalnız bırak.
Bırak ki vurayım kendimi.
Ölmelimiyim sensizlikle...
Bırakta öleyim bari.
Güneş ne zamandır ağlıyor?
Ya parıldayan yıldızlar.
Bir gül ah ömrümü alan yegâne kıymetlim
Düştüm karanlığında bir kör düğüme
Ömrüm yolunda kimsesiz ziyan oldu ne gam
Sensiz bir lahza dahi köşe bucak billahi ağlamam
Zalim kaderde her derde müptela kısmetim hapis
Geçerde ömrümün baharı yetişemez nefes dediğin
Arş-ı ala ağlar günlerden hüzün olunca ey sevgili
Bin derde sır olmuş ömrüm bahçelerde ot misali
Kopardılar gülümü ah ile inler canı canan bildiğin
Daha bir yaşındasın,
Neler öğreneceksin daha,
Anne, baba ve mama,
Düşmeyecek ağzından asla.
Sustum kimse fark etmiyor
Üşüşüyor üstüme yanımdaki yılanlar
Konuşsam dinleyen kim var
Koşuşuyor birileri virane şehrimi yağmaya
Ve gözyaşlarıyla izliyorum
Dostlarım iyi ki varsınız
Dağ başındaki susuz çekirge,
Yolunumu kaybettin söyle,
Ağlama yalnız değilsin,
Bak bende kayboldum,
Müptela oldum,
Karanlık gecelere...
Değiştin sevgilim değiştin
ne bakışların aynı
ne o marur yüzün
Hani nerede parıldayan gözlerin?
Değiştin...
Ne varsa hediye
Sakın kimseye söyleme
Bir boş kağıt,
sitem hediye...
Senelerin aşkları,
ayrılık hediye...
Yolunu kaybeden hazin gerçeğim
Kısılmış sesinin arkasında haykırışların
Hayli yorgun kimsesiz bedenin
Her mısrası sevgi olan şiirlerin
Hep aklımda kalacak
Nedense yolculuklar korku verir insana,
bilmediğin diyarlarda,
tanımadığın insanlarla.
İnişli çıkışlı yollar uzadıkça uzarken,
neler gelmiyor ki aklıma.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!