“Düştü Dedi Komutan… Ayakta Duramadım…”
Düştü dedi komutan…
Ayakta duramadım.
Sanki bir dağ devrildi içime,
Sevdim Yar
(Duymadın Yar)
Adına şiirler yazdım ah yar, çik gel Allah için diye
Duymadın ,duyuramadimsevgimi .
Sırrımı ,kimseler duymasın diye
Alıştım sana da yokluğuna da
Hasretin günler gibi
Bir birini kolalıyor
Dün yokken, bu gün var ve yarın hep olacak gibi
El uzat bana, yolları kapanmış köy yol gibiyim
Issız, bir o kadarda uzak ve soğuk
Kapıyı sessizce çektim,
kırmadan, ama kırılarak.
Senin gidişin gibiydi bu kapanış:
bir ses çıkmadı,
ama her şey dağıldı içimde,
en çok da aynaya bakan yanım.
Sen gittin…
Ama bir kapı bile çarpılmadı ardından.
Sessizliğin kadar usuldandı gidişin.
Öyle nazik terk ettin ki,
Ah be Yar kaf dağınin ardında bir avuç kar in olsam gün görmemiş kardelenlere inat , hira da yesermis bir hurma dali olsam zikirle büyüyen, büyüdükçe serpildikce etrafında halden hale girip cezbeye tutulan ,cezbelendikce kendini bulan, buldukça yok olan , Ah be Yar sevdikçe cosan Vedut ismininde kaybolan aşkınla evrene sığmayan , coştukca coşan nuhun fırtınalarında bir yudum su olan , kerbela gibi çaresizce ve aşkla teslim olan...
Ebu Zerrin dilindeki Selam gibiyim, deve üzerinde bile sucudun sahibine teslim... ...Habbabın elinde kılıcım, Ömer radiallahu anhanın önünde Kuran, Ebul Erkamın evinde Şehadet gibi, Otuzdokuzada Kırkada selam duran... ...Darul Erkam gibi samimi ve teslim...
...Kabul buyur beni Eyy YÂR, ki sen kabul edersen üstesinden gelirim herşeyin ben, beni tutmazsan ezilirim, kabul eyle Eyy YÂR ben yalnızca sana teslimim... ...Kalbin sahibi SEN, acziyet sahibi ben...
...al beni benden, yak beni, kül eyle, SENDEN uzakta SANA hasret bırakma beni, Hicretim sana olsun, yanımda SIDDIK yok, ama SEN VARSIN... ...Kabul buyur Eyy YÂR, bir Nesimi bir Hallac, bir Ebu Zer bir Bilal, bir Bi LÂL......hem ağma hem LÂL... ...SENDEN BAŞKA GÖRMÜYOR, SENDEN BAŞKA DUYMUYORUM... ...Bİ LÂL OLDUM, BİLAL HÜRMETEN, EHADUN EHAD'DAKİ AŞKA LÂL OLDUM... ...SUSTUM Bİ LÂL OLDUM, Bİ LÂL, Bİ LÂL... ...ANAM BABAM SANA FEDÂ OLSUN EYY YÂR...
Yar aşkın ilk alfabesi elif ile başlar , Elif'i okudum cim e varamadım, mim e uğradım tadına doyamadım, lal oldum hasretinden duramadim , vav oldum iki büklüm kaldim , kef misali icime attım , nun oldum sustum, dal oldum tutunamadim , ayn oldum ayri kalamadim , kaf oldum dağların ardında kaldım , ha oldum hakikate vardım , Se oldum sessiz kaldım , sonunda Aşk ' la Lamelif oldum yok oldum Yar yok oldum ..
Ezanlar Şahit, Allahuekber Şahit
Yaren Atalar
Ey…
Gidişiyle ölmeyi öğreten,
ama yokluğuyla yaşamayı bile haram eden yâr…
Al götür beni,
Hiçliğin bile hatırlanmadığı yerlere.
Yıldızların bile bakmaya kıyamadığı o kör noktalara.
Göm beni en derin yerlere
Adımı sakin söyleme.
Ruhumu hatırlama.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!