Yaprak ve insan Şiiri - Emin Keven

YAPRAK VE İNSAN

Bir yaprak düştü dalından,
Ve bir ömür yaşandı dillere destan.
Rüzgâra esir oldu sarı yaprak,
Mezar taşı kayboldu bir gün.
Yaprak çürüdü toprak oldu.
Yağmur toprağa can verdi.
Toprak hem insan hem yapraktı.
Yaprak yemyeşildi ilk günler,
Sevgiyle şarkı söylüyordu,
Rüzgar eşlik ediyordu yaprağa,
Yaprak bir umudun iziydi,
Oysa yaşamış bir insan gibiydi.

Yaprak ve insan aynı gün doğmuştu.
Ve aynı gün toprak oldular.

Emin KEVEN
1997