Yaman Karaca Şiirleri - Şair Yaman Karaca

Yıkılmadım Ben

Alıştım, sustum, hep dua ettim,
Çok ağladım,
İçimden çığlıklar attım,
Dertlendim,

Yıkılmadım inadına, ayaktayım usta.
Biliyorum, bunu bekleyen o kadar kişi var ki…
Umutsuzluğa düştüğüm her an,
Akbabalar misali gökyüzünü karartan,
Elinden gelse bir kaşık suda boğacak
Ne dost görünümlü çakallar gezer etrafımda.

Seni yokluğunda anladım.

Senden ayrılmanın ne kadar doğru olduğunu,
Sen gittikten sonra daha iyi anladım
Ve bir kere daha iyi ki gitmişsin diyorum.

Yordular Beni Be

Yordular beni be, çok yordular!
En güzel günlerimi bir hiç uğruna harcattılar.
Oysa kimsenin mutluluğunda gözüm yoktu benim,
Öyle zamansız hüzünler yaşattılar ki

Yorma kendini boşuna daha fazla,
Sen anlatmaya çalıştıkça kimse anlamayacak çünkü.

Ne kırgınlığın geçecek ne de yorgunluğun dinecek,
Kendini harcamaktan başka bir şey yapamayacaksın.
Kimseye ne kadar acı çektiğini asla duyuramayacaksın.

Yorgunum, çok yorgun…
Öyle kırgın, öyle bitkinim ki
Daha fazla yormayın beni.
Can bedene dargın zaten,
Birbirine girmiş gündüz, gecem.
Her şeyden geçmişim ben,

Yorulacaksın can, yorulacaksın.
Şimdilerde heyecanla yürüdüğün o yollarda,
Gün gelecek adım atacak halin olmayacak.
Üstelik yürümek değil seni yoracak olan,
Seni o yolun kenarında bulduğun ihanetler,
Hiç beklemediğin kalleşlikler yoracak.

Yoruldum Usta

Yoruldum ustam…
İnsanlara saatlerce derdimi anlatmaktan da
Boş yere çare beklemekten de yoruldum.

Bazı şeyler önemini yitiriyor yüreğimde,
Tıpkı gözümde değerini kaybedenler gibi.
Bazen dünyanın en güzel duygusunun
Boş, yalan, yapmacık bir hal aldığı gibi tıpkı…
Bir zamanlar senin için en önemli kişi,
Eğer şimdi sana sıradan geliyorsa

Zalimsin Dünya

Seni kim ne kadar severse sevsin,
Uğrunda isterse canlar verilsin,
Gözümde değerin yok be dünya!