Yaman Karaca Şiirleri - Şair Yaman Karaca

Bu saatten sonra herkese her şey olurum da
Sana bir nefes bile olamam.
—
Öyle bir sitem var ki sana karşı içimde,
Dünyaları versen umurumda olmaz artık.
Seni ben yüreğimin en karanlık yerine gömdüm,

Ne Gariptir Dünya

Ne gariptir şu dünya diyorum;
Dök içini derler, sonra da kendileri kırıp dökerler.
Arkandayım diyenler, bir fırsatını buldu mu
Kendi elleri ile seni yere sererler.

Ne yollar yürüdük yanımızda kimse olmadan,
İçimizde o güzel hatıraların kırıntısı ile
Arkamıza bakmadan
Ne zorlukların üstesinden geldik biz.
Gözlerimiz hep birilerini aradı yanımızda ama
Yapayalnız gittiğimiz ne yollar,

Ne kadar büyüdük değil mi?

Çocukluğumuzun en büyük hayaliydi büyümek…
Ne dualar ederdik çabuk geçsin zaman diye,
Hatırladınız mı?
Bir odadan çıkıp sokaklara açılmak,

Neler gördük, neler...
Ne anlatmakla biter ne unutmakla geçer.
Yarı yolda gidenler, hiç gelmeyen beklenenler,
Bitmek bilmeyen hayatlar, kavgalar,
Zoru görünce kaçan vefasızlar,
Her şeyi bir elvedaya sığdıranlar,

Nereden Bileceksin

O kadar aldanmışız ki hayatımızda
Kimi, nereye koyacağımızı bilemez olduk.
O kadar yanılmışız ki düşüncelerimizde
Kime, ne için güveneceğimizi bilemez olduk.

Ne yapalım yani?

Kader böyleymiş, ne yapalım?
Yürüdüğümüz yollar çıkmışsa bilinmezlere,
O yola küsüp geri mi dönelim?
Ya da yolculuk boyunca yanımızda yürüyen

Anladım ki bazı şeylerin o kadar da değeri yokmuş…
Bazılarını mutlu etmek için yıllarımı vermişim de
Şöyle dönüp geriye baktığımda ne kadar
Yormuşum kendimi boşu boşuna diyorum.
Umutsuzluk öyle bir yol almış ki içimde,
Artık pek bir şeyin önemi yok gözümde.

Bir insan düşün ki
Hayatının bütün yolları ondan geçiyor.
—
Bir insan düşün ki
Sana mutluluk verebilecek her şey,
Yüzünü güldürebilecek her an,

Olmadı işte,
Ne yaptıysak olmadı.
Oysa güzel başlamıştık her şeye,
Tutunup hayata sürükleniyorduk
Sevgimizin peşinde...
—