Yaman Karaca Şiirleri - Şair Yaman Karaca

Önce kendinle yüzleş!
İnsanlara kızıyor, dertlenip kederleniyorsun,
Sana yapılan bunca şeyi hak etmediğini düşünüyorsun.
Peki, bütün bunların yapılmasına göz yuman,
Her şey olurken sessiz kalan sen değil miydin?
Ya da bunca sene beklediklerini

Keşkelerim


Ah, benim keşkelerim…
Kendi başıma bilinçsizce bela ettiklerim…
Sorgulamadan yol verip geçtiklerim…

Kırılmışsam ben hayata,
Rest çekip bütün acılarıma
Kapanmış kendi kabuğuma,
Yol vermişsem yalnızlığıma,
El ele mutsuzlukla
Yürüyorsam sükutlarda

Kimlere güvendik biz böyle, kimlere?
Bu kadar mı kaybolmuştuk bu dünyada,
Bu kadar mı karmaşıktı yollar gönlümüzde?
Bu aşk denilen şey bu kadar mı önemli,
Sevmek bu kadar mı değerliydi sanki?
Biz umarsızca kimlere sarılmışız öyle?

Kimlere şans vermedik şu kısa hayatta?
Kimlere güvenmedik,
Kimlere el açmadık beklentisiz, masumca?
Kimine sorgusuz sualsiz canımızı emanet,
Kimilerine anlamsızca merhamet ettik,
Kimine umut bağladık, yandık,

Kimse Anlamadı Beni

Ben yalnızlığı seviyorum dediğimde hor gördüler beni.
Hayatıma giren yanlış insanların
Cezasını çekiyorum diyorum, inanmıyorlar bana.

Ne eşe kırgınım
Ne de dosta dargın…
Ne geliyorsa başıma
Biliyorum, akılsızlığımdandır.
Ayaklar altında kalan gururumun,
Bu yıkımların nedenini

Kimse yıkamadı bizi sevdiklerimiz kadar,
Üzemedi bizi kimse değer verdiklerimiz kadar,
Kimse kıymadı bize inandıklarımız kadar,
Gözyaşlarına aldanıp ciğerimizi yakanlar kadar…
Kimse yıkamadı bizi be güzelim,
Adam sandığımız kanı beş para etmez kullar kadar.

Kimseyi memnun edemeyeceksin.
Bazılarına kendinden çok değer verecek
Ama asla memnun edemeyeceksin.

Hep bir kusuru olacak yaptıklarının,
Kendinden verdiklerin için yargılanacak,

Kırgınım Sana Hayat

Çok kırgınım sana hayat, çok…
O kadar çok doluyum ki…
Öyle çok sitem edesim var ki bazen,
Yüreğimde öyle çok kırgınlıklar var ki…