Yaman Karaca Şiirleri - Şair Yaman Karaca

Deli bir sevdayım ben,
Bir anda düşerim aklına.
Kurşun sıksan da hayalime
Öldüremezsin beni.

Gözlerini kapattığın anda

Derdim Kendimle Benim

Derdim kendimle.
Aldanıp sözlerine sürüklenmişsem arkandan
Dünyayı gözlerinden ibaret
Sanmışlığımdandır.

Diyorlar ki Her Şeyin Bir Sonu Var

Diyorlar ki her şeyin bir sonu var,
O zaman neden hiç dinmeyen yaralarım var?
Yüreğimden söküp atamadıklarımın,
Acısını ve pişmanlığını yaşadıklarımın

Dokunmayın bana artık!
Kendi halime bırakın, gücüm kalmadı.
Yorgunum, söylenecek sözüm kalmadı.
Anlamaya çalışmıyorum olanları artık,
Gelecek ne varsa gelsin hayattan.
Kabul diyorum, savaşacak gücüm kalmadı.

Bu zamanda
Gözün kulağın düşmanında değil,
Dostunda olacak.
Çünkü seni en beklenmedik anında
Dost bildiklerin yıkacak.
Sen onları koruyup kollayacaksın,

Dost dediğin…
Dost dediğin dostluğundan kırmamalı insanı.
Kırıldığını anladığı an, kırıldığın yerden sarılmalı.
Derdi de paylaşmalı, sevincine de ortak olmalı.
Hatalarının keskin nişancısı olmalı mesela,

Dünyanın seyri bu,
Sen yapmaya, başkaları yıkmaya çalışır.
Sen kurar umutlanırsın,
Onlar kırmaya çalışır mutlu olur.
Aklınca sen iyilik yaparsın
Ama kimse anlamaz, yaranamazsın.

Durdurun akıp giden zamanı…
Mutluluk nedir, henüz görmemişim.
Murad alıp doyasıya gülmemişim.
Sevmişim, yanmışım, aldanmışım.
Durdurun acımasızca geçip giden yıllarımı,
Daha bir gün yüzü görmemişim…

stediğin oldu bak sonunda;
Artık başka dünyalarda, ayrı yollardayız seninle.
Bundan sonra geriye dönüp bakmanın bir anlamı yok.
Sana öyle ahım, bedduam ya da kötü sözüm de yok.
Ben gençliğimi yolunda harcadım, helali hoş olsun da
Düşlerimi geri ver bana.

Eskidendi insanlara sokakta gülümseyerek bakmam,
Kimsenin içinde kötülük aramamam,
Herkesi kendim gibi bilmem eskidendi.
Şimdi insanlara korkarak yaklaşıyor,
Herkesten her an bir yanlış bekliyorum.
İnsanlara dostluğum senden