Yaman Karaca Şiirleri - Şair Yaman Karaca

Eskisi gibi olamam ben artık…

Benim canım çok yandı bu zamana kadar,
Yüreğimden tut da hayallerime kadar yara bere içindeyim.
Kimseye bir faydam olamaz bundan sonra benim,
Ne kimseyi hayatıma alma gibi bir düşüncem

Bir karanlığın içindeyim,
Bazen hüzün, bazen dertteyim.
Sitem edecek hakkım yok,
Kimseyi suçlayacak mecalim de yok.
Ektiklerimi sessizce biçmekteyim.
Çilem varmış ki çekmekteyim.

Birbirimizi kandırmayalım boşuna,
Ne sen benimsin ne de ben senin…
Çık git aklımdan, yüreğimden git!
Gidebildiğin kadar uzaklara git…
Aklın ile kalbin bir olmalı şu hayatta,
Ait olmadığın yüreği boşuna işgal etme.

Artık çok şey değişti hayatımda,
Bir zamanlar canımı yakan şeyler
Şimdilerde umursamadıklarım oldu.
Daha fazla kendime zarar veremezdim,
Ne kadar çok sevsem de istesem de
Gitmek isteyene kal diyemezdim.

Gitmek Lazım Bazen

Gitmek lazım bazen.
Gitmek, kaybetmek değildir.
Gitmek kabullenmektir olmayanları.
Gitmek, yenilgi de değildir.

İyi ki geldin hayatıma
Diyemeyeceğim maalesef
Ama iyi ki gitmişsin benden derim.
Seni iyi ki tanımışım demeyi çok da isterdim aslında.
Senin yüzünden akan yaşlarımı değil,
Senle geçen yaşları saymayı dilerdim.

Gözlerin geldi aklıma yine,
Hep böyle ansızın, aniden düşer içime.
Ardından yine o ince sızı dokunur yüreğime,
Bir gülümseme bulur beni sonra.
Uzak diyarlardan gelen rüzgarlar gibi
O güzel kokun dolaşır hala burnumda.

Gözümden düşen çok kişi var bu aralar,
Tanıdığımı zannettiğim kişileri
Aslında yeni tanımaya başlamışım.
Ne kadar çok yanıldığımı
Daha iyi anlıyorum şimdilerde.
Yer yerinden oynasa

Güzel sevdim ama iyi de yıktılar.
Aşkın öyle sanıldığı gibi olmadığını,
Anlatılanların hayalden ibaret olduğunu,
Mertçe sevmenin karşılığının ne olduğunu
Bana çok güzel öğrettiler.

Hayallerim vardı benim,
Umutlarım ve o umutlara
Bağladığım yarınlarım…
Kendi kendime içimde kurduğum
Kocaman bir dünyam vardı benim.
Masumca duygularla büyüttüğüm bir dünya