Virata Fafnir Şiirleri - Şair Virata Fafnir

Ay battı
Güneş de doğar birazdan
Sevmeyi son düşlediğim zamandı haziran
Herkes sevse de ben hiç haz etmezdim kirazdan
Yalnızlık sen de çık git artık akıl kiramdan
Bırak gülüşlerini de gülsün dudak mekanizmam

Bir duraktayım,
İğne atsan yere düşmez.
Gelen yok, giden yok...
Hava dersen; tam benlik, gri.
Bilir sevdiğimi mübarek,
Sürpriz yapmış aklınca.

Bugün kalemle kağıt arasında bir savaş,
Konu sen olunca, mağlup düştüm en başta.
Sana dair ne yazdıysam, eksik,
Ne sildiysem, içimde bir yara.
Sana "çiçek" dedim bir dizede...
Sonra durdum, korktum, utandım.

benim bu acılarım yok mu
bu tırnaklarımdaki nikotin sarısı keder
bana seni unutturmayacaklar
iskorbütten dökülse de dişlerim
bir pansiyon odasında geberip gitsem de
yanlış bir adreste

Bir nisan gecesi odam serin
Şarkılar açık en sevdiğin
Okundu eskiler hatırlandı güzellikler
İltifatlar, o ilk aşık olmaların
Kısa süre de olsa mantığı bırakmaların
Bencilimdir, o günlerin özlemindeyim

Bugün metronun camından baktım sana
Başında lacivert kırmızı naif bir şapka
Gözlerinde birkaç gecenin ağırlığı
Üzerinde evham besbelli Anadolu'ya

Gözlerin, kaşına iltifat Allah'a övgüdür

Hava yağmurlu ve kasvet kokulu
Attığım adımlara baktığımda nedamet dolu
Bu yaşamanın bir faikası kalmadı Firuze
Bir nesrin yeşermeli kurak topraklarımda
Toplamalısın saçtığın tohum parçacıklarını

Gözlerin geldi aklıma
Güler yüzün
Beynimin duvarları çerçeveletilmiş resim dolu
Seninle her anı, her dakikayı resmetmiş Pablo Picasso
Zihnimin duvarlarına
Geceleri görüyorum

Soğuk odalarda ısıtacağı bekliyorsun gibi
O beklediğin ben değilim gibi
Bir yaz mevsiminde kaynar çay içer gibi
Bakışların sanki bir mızrak gibi
Kalbime inse can bulacağım gibi
Şekersiz çay sensiz hayat gibi

Götür beni
Bavulumu bırak evin ücra bir köşesinde
Saçımın başımın en dağınık halindeyken
Yeni uyanmış, duvarlara bakakalmış, aklım sendeyken
Ve şehrin horozları henüz ötmemişken
Güneş daha semaya selamı yeni vermişken