Vildan Altunbaş Şiirleri - Şair Vildan ...

Çocuktuk

Ne yağmurların beni ıslattığını hatırlarım,

Ne karların elerimi üşüttüğü bir gün olurdu,

KALABALIK

Hangi gözle etrafı seyredeyim! ,
Hangi Yüz ki! benimdir diyeyim,
Kaybettim kendimi,yerde mi? gökte mi ? ,
Bu kalabalıkla bütünleştim sanki,

Çok gülüyormuşum
aslında o gülüşlerin ardına bir acı gizlemekti niyetim
biraz abarttımdeli zannedildim
oysa ilk telaffuz ettiğim gibi
ölmedenönce aşık gitti yüreyim
galibası bile fazla

GÖLGE ŞAİRİ

Bir ağır yük gibiydim,zor oldu zaman aldı,
Ama taşındık,valizler dolusu hüzün! ,
Kamyonlara sığmayan bir dertle! ,
Bir başka yalnızlığa taşımdık! .

İnsanlık öldü az önce, bir insanın kollarında,
Cenaze namazı kılımadı,hakkınız helal mi diye sorulmadı,
Çünkü o hakkını helal etmedi hiçbirimize,
Gülme hakkını,yürüme koşma oynama hakkını,
Anne deme hakkını asla helal etmedi bize,
Evet insanlık öldü az önce,dilinizde, elinizde

''doktor'' dedim '' 10 tane ilaç verdiniz,
bunların hangisi bana iyi gelir'',
''10 iyileştiremezse biri mutlaka öldürür ''dedi....
''zaten ölmeyecek miyiz'' dedim,
artık hangisi hızlandırırsa, o olsun,
ilaçların zamanları birbirine karışıyor,

hayatımın bu kısmını
bende çözemiyorum artık
üzerinden zırhı çıkarılmış
savaşçılar gibiyim
şiirsiz kalmış bir şairim artık

GÜLMEK YASAK

Bana gülmek yasak! ,
Çünkü ben gülemem ki!

Tam göz hizamda çehren,
Ufak bir tebessüm,
Genişçe öfke uzaktan seçilen,
Hasat mevsimi gibi,kesip biçiyor o çehren,

Bir kaş çatımlıktı mesafem,

DERTLİ

Şehadeti arıyorum, köşe bucak, bulupta saklıyan mı? var,
Ey! sevgili sende benim gibimisin? , kalbin ondan mı? yanar,
Yalanlar içinde bir doğru arıyorum ben! ,
Doğru’yu her gece, götüren mi? var.