Vildan Altunbaş Şiirleri - Şair Vildan ...

Kafamı kaldırıp baktığımda,
Dolabımın üstende duran, o sarı çiçeği gördüm,
Gölgesi duvara yansıyordu.
O dik görünüşüne rağmen, biraz da eğikti sanki! .

Onu bulduğumda, belkide çok geç kalmıştım,

Bir orman şehri,
Ağaçlar şehrin yerlisi,
İnsanlar karınca, arı gibi
Çalışanların efendisi...

Eğilipte kırılmayan fındık dalları! ,

Kurumuş ağaçları,binlerce kez yeşertende kim! ?
Kim bu? gök resmini dakikalarca değiştiren! ,
Kocaman bir dünya küçücük evlerde biz,
Bizi gözleyen, kollayan da kim? .

Bir çiçek kendi kendine mi açar! ?

Tükendi mi? ömrüm,yoksa çoktan mı öldüm! ,
Kim bilebilir? bir hastaya bakmanın,
Eziyetini çilesini! ,
Aynı anda üç işkencesini! .

Katlanmak en ufak karelere! ,

Hiç mi? kalmadı elimizde bir kaç güzellik,
Hep kasvetteyiz,çözülemeyen bir düğümün en kör yerindeyiz,
Ne kadar isterdim sana bir kaç güzel kelime yazmayı,
Ama elimde olan bu, bana kalan,bırakılan bu.

Senden ne haber? ,

Sokakta dikilip, önce donan,
Sonra biraz parayla cebini ısıtan,
Sıkıntılı duran,çatık kaşlarını içinde saklayan,
Parasını saymadan cebine koyan,

Kızının kolunda bir nine,oğlu getirmiş gözügörmez dede,

Kendinden çok başkalarını mı? düşündün,
Belki de hiç uyumadın,
Yoruldun da dinlenmedin bile!
Ayakta geçti ömrün,oturmayı suç bildin nefsine.

Acaba hasta olduğunda önce işe,

Benim ben o gölgelerin katili,
Hayallerin umutların eli bombalı faili,
Hayat bu bir gün iyisindir,
Öbür gün yok senden delisi.

Öfkem bıçak gibi bilendi,

ne zamandır kar yağmadı İstanbula
gönül ise sıfırın altında
kırılmayan katmanlar arkasında
buzdan kalelerim var ki geçilmez
ama nice duygu vardı
çözülme noktasında

Saat üç,bir gürültü,
İrkiliyoruz,
Yürek yarılacak
Penceremde hırsız,
Canım Allah'a emanet.