Vildan Altunbaş Şiirleri - Şair Vildan ...

VAKİT DAR

Vakit dar! !
Dar vakitlerim çok dar,
Bir adım da salon!
Bir adımda sen karşimdasın!

Yalnız otururdum sıralarında,
Yalnız dolaşırdım,koridorlarında,
Koca okul gürültüden yıkılırdı,
Bende bir sessizlik vardı,içimde kapı bile gıcırdamazdı.

Nerden başlamalı,

Ajandam barut gibi,artık almıyor kelimeleri! ,
Tutuşsun son sözlerimle sayfaları! ,
Yanacak bu duygular, zaten duygusu olan yanar! ,
Gözümün önünde can çekişsin,kelimelerdeki vurgular! ,

Parmak uçlarımda alev! ,

Şair olmak ne zor,böyle kendi kendine,
Kendi kendine ölmenin bile bir adı var, ecel,
Söyle seninkine ne ad koyalım,şu kimliksiz hislerine,
Memnunmusun? kendinden, on yıl önce nerdeydin şimdi nerde? .

Şair olmak ne zor, tıpkı deli olmak gibi,

Boş odalara bir kez daha, bağır çağır istersen! ,
Duvarlara vur yine, zaman eritmiş ellerini, at! yorganı üstünden,
Gönül boş, hayat boş ev boş olmuş ne çıkar,
Sabun gibi eriyen beden, zamanı doldursa ne çıkar.

Belki bir cevap verir, sürekli dövündüğün dizler! ,

İşte! karşında bir kara! ,
Sür gemiyi ışık var orda, ama kıvılcım kadar küçük,
Işıklar sönüyor ben yaklaştıkça! ,
Bu kadar belalı mı? bu gemi, biride beni gönlüne alsa! .

Yazık! , bu limanda’ da dalga var, kıyıya yanaşılmıyor,

Anlaşılmayı bekleme kimse seni anlamayacak!
Gitmekle kurtulamazsın ki! bunu unut!
Sorunlar gittiğin her yere,
Ayakların'la ulaşacak! ..

Saçlarında getireceksin, bir ip gibi uzayan dertlerini!

Hüzün
Son tirende kaçtı diyor içimdeki ses
Gönlümde son nefesini verdin
Ya sen beni hiiç sevmedin
Ya da ben seni sevmemeliydim..

NEDİR İSTEDİĞİM

Bu hayattan ne isterim,ne istenir ki! ,
En sarp köşelerde, çiçek açabilmek belki! ,
Coşkun bir trafiğin ortasında,bir toprak parçası,
Taştan bir kaldırımda,filiz olup çıkabilmek belki! ,

Kurumuş ağaçları,binlerce kez yeşertende kim! ?
Kim bu? gök resmini dakikalarca değiştiren! ,
Kocaman bir dünya küçücük evlerde biz,
Bizi gözleyen, kollayan da kim? .

Bir çiçek kendi kendine mi açar! ?