Vildan Altunbaş Şiirleri - Şair Vildan ...

Her yerde hareket, kaynayan şehir,
Arabalar dolu, caddeler dolu, evler dolu,
En güçlülerdir sana tutunur, güçsüz olanı yer kurtulur.
Aşık ettimi kendini, bilki sarhoştan beter olunur.

Bütün ülkenin insanı, sende karmalaşır,

Avuçlarımda şehrin, şehrin tam karşımda,
Aşkımın şehri, gözlerin gibi hani! ,
Rengarenk ışıkları seni anımsatıyor,
Bir an kızıyorsun, bir an seviyorsun yani!

Şehrin karşımda, karşımda İstanbul’un.

ÖZLEMEK

Bir soğuk rüzgar esti kalbimden,
Bin bir sevdanın acısı geçti yüreğimden,
Kulaklarım zamansız,seslerle dolup taştı,
Adı özlemek olan, bir yaprak düştü sanki üzerimden,

Gözler şişti, dudaklar titredi! ,
Ama hiç bir feryat! , seni geri getiremedi! ,
Biz sen’den çok, sensizliğe ağladık! ,
Ağlarken biz, sen belkide gülüyordun, mutluydun.

Allah’ın emri bozmak mümkün mü? ,

Dişarıda güzel bir hava,
İçerdeki kasveti, sen! sarıp sarmala,
Ömrünü tamamlayama’dan düşmüş yatağa,
Sürekli ağlayan inleyen bir kadın.

Ne ölüp kurtulmak, ne ayağa kalkmak ümidi,

Bir ışık demeti yolumun üzerinde,
Şehirler, kasabalar geçiyorum,
Şu dert diyarından en dikenli gülü ben! seçiyorum,
Can beden ‘den çıktı çıkacak, ben hala yürüyorum.

Elimde bir çanta, sırtımdakinden’de ağır! ,

O bana hiç yük olmadı ki! ,
O benim yükümü aldı.
Sıtımda bir kanbur gibi taşıdım günahlarımı,
Aldı, aldı o fırlattı! .

Hayatı yaşamak varken,

Bir sabah uyandım.
Penceremde,ışık! ,
Sıcak,renkli sarı!
Güneş dedim,yüzünü gösteriyor herhalde.

Pencereyi açtım,cıvıldayan kuş sesleri.

Başka hangi renk,eğlendirir gönlünü,
Kirli sularda buldum, bulanık yüzümü,
Bir elimde bez bir elimde fırça,
Sil süpür bir yandan! , içinde duygu namına ne varsa! .

Cama yapışmış tozlar gibi, yapışmışsın sen içime! ,

Ve hep aynı ses, yatakta işkence,
Yorgan örtmeyle, atmayla bitmiyor ki! gece,
Seni duyan var mı! ? , kızın oğlun nerede! ?
Duymak istemeyenler, duygusuzlar var bence! .

Sesin duvarlara çarpıp, yine sana geri geliyor,