dört yanı göt olmus imgelerle çevrili kara parçasının adını unuttum
iğne atsam yere düsmeyecek yalnızlıkların yüzme bilmeyen acemi çırpınısları
kimsesiz ve herkes li ve sen li ve sensiz caddelerin ortasında
tarihi katledilmis bir enstürmanın çığlıklarına uyandı
via vigilandum
Görünenin ardındaki öz. Benliğini inkar edip sana dönen bir yeraltı ayeti bedenim, yüzünde bir charli chaplin gülüşü ülkemin,avuçlarında recm edilen bir füruğ acısının belirsiz çizgileri kanar, sonra sendeki ben sancısından doğarım ayaklarına, bendeki sen kaygısı amansız bir virüs tapınağımda. Aşk dediğin iki beyin hücresinin olasılık payı hesaplanmamış nakli aslında..
via vigilandum
tanrıların camii avlusuna bıraktığı çocuktur dünya
öylesine piç edilmiş,ölesiye unutulmuş,
via vigilandum
savaş tanrılarının soysuz çığlıkları yırtıyor artık
gökyüzünün siyaha kesmiş kanlı rahimlerini
memeuçlarından asılan bir ucube şimdi
barışın katli vacip nefesi
mermilerin bir çocuk bedeninde
kendinden utandığı ve ters döndüğü
mayınlı bölge gibi duruyor gövden
bu yangın yerinde
birçok savaşa girdi uzuvlarım
herbirinden sağ çıkmış olmam
sencede tuhaf değilmi?
en son anımsadığım
ansızın tırmanıyorsa zihnine
bu tanımsızlık hissi
bir baltaya sap olamayan kelimelerin
özgeçmişine siktir çekiliyordur
tüm kara parçalarında
ve
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!