Veysel Alkan Şiirleri - Şair Veysel Alkan

Dertlerim hep küsüratlı,
Halimden anlayan var mı?
Sahibinden çok hesaplı,
Satıyorum alan var mı?

Artıyor hep zor eksilir,

Ömür geçer geçsin,üzülmüyorum.
Aşkının ateşiyle, demleniyorum.
Otuz bitti olsun, sızlanmıyorum.
Aşkının ateşiyle demleniyorum.

Varlığım şekilden şekle giriyor

Ardına bakmadan vurup kapıyı,
Çekip giden birine ben insan demem.
Bana bunca çileyi böyle acıyı,
Reva gören ne halde bilmek istemem.

Anıyorum her zaman dilde beddua,

Anlat bana kendini, adınla başla söze.
Ne kadar da güzelsin,
Gelmez misin hiç göze?

Gelmezsin imkansız,nazarlığın yüzlerce.
Gözledim bilki seni,

Şimdi çekip gidiyorsun,
Gözlerin kör kulak sağır.
Hayat zordur bilmiyorsun,
Sıkışırsan beni çağır.

Usta:
Ustana bakıpta öğrenmiyorsun.
Bi işi yardımsız yapamıyorsun.
Vidayı düzgünce sıkamıyorsun.
Ustan bi dinlensin,azıcık çalış!

Kalp kapını açık tut seneler boyu,
Ve tufanlar geçsin bırak içinden.
Yeminler olsun ki büyük aşkımdan,
Sen de nasibini birgün alırsın.

Belkide sevdiğimi sana söylemem,

Ben böyle değildim inan önceden,
Bırakıp gidince aslımla küstüm.
Leylaysan farkım ne benim mecnundan,
Keremce yanarken Aslı’mla küstüm.

Mutluluk bizdeyken savdın sırayı,

Bimez misin gönlümün sultanı sendin,
Başkasını sevmekte nereden çıktı?
Aklın mı kar etmedi,sevdiğim bendin.
Gönül kapım her zaman sana açıktı.

Ne zaman elin boş çevirdim seni,

Dönersin duraksız,
Gideriz zamansız.
Anlamazsın kul halinden,
Yalan dünya,yılan dünya...

Ne konuştun dilimizden,