Veysel Alkan Şiirleri - Şair Veysel Alkan

Ben herşeyi gömdüm inan maziye
Sevdiğim her daim sendin vefasız.
Unuttum hep geriye dönersin diye,
Barışmadı seninle hiç yıldızımız.

Ha bugün ha yarın çilen bitmedi

Vaden dolup öldüğünde,
Beni sensiz koyduğunda,
Kara toprak aldığında,
Bana,seni sorsalar; Canımdı derim...

Deli dolu geçliğimdi,

Nedir senden çektiğim,
Artık benden uzakta kal!
Yüreğimle büyüttüğüm,
Aşkını al başına çal!

Ne zaman yağmurla toprak buluşsa,
Pencerene otur,dikkatle izle.
Kurumuş toprak ben,sevgin bulutsa,
Her zaman damlanı, bir bana gizle.

Zerrene hasrette bırakma bazı,

Düştü maskeler yüzlerden,
Göz üstünde kaş göründü.
Sonsuzluğa kaçışlardan,
Dönülecek baş göründü.

Zaman aktı saatlerden,

Yüzün böyle güzelken,
Bu hüzün niye?
Ömür elden gitmeden,
Gel benimle, gül Aliye.

Ellerimi sımsıkı tut,

Yar,aklımı aldı da canı bıraktı.
Bu halimi görenler hor gözle baktı.
Kaç gecedir gözyaşım durmadan aktı.
Akıl yoksa,bedenim neye yarar ki?

Kah çöllere düşerek Mecnun olurum.

Ölüp ölüp uğruna diriliyorum,
Yaşamanın sırrına onda ermişim.
Her nerede görürsem sarılıyorum,
Ayyıldızlı güzele gönül vermişim.

Hangi merdin boynuna geçmedinki sen,
Haklıyı haksızı ayırtetmedin.
Ucunda niceleri can veriyorken,
Taşıdın ya inatla kopup gitmedin.

Herzaman işime yarasan keşki,

Ağlamaktan gözüm pınardı benim,
Değersizdi sözüm suskundu dilim,
Buzdağından farksız soğuktu tenim,
Yar senin aşkınla yeniden doğdum.

Ne dünya bilirdim ne ahireti,