Veli Şen Şiirleri - Şair Veli Şen

Yankılandı dağda taşta yeis bir ses
Bir artış var ki gardaş dillere destan
Kalmıyor ki konuşmaya dahi heves
Görüntü gitti, karıncalandı tüm ekran.

Yedi kat yerin altı mı demek asgari

Şükret kardeş, dürüst ama yalnız haline
Bir çorba, bir tatlıya tav olan avaneler var
Sanki nur alem nur, perde inmiş gözlerine
Davası dilde, temaşa yapan divaneler var.

Boş tencere çok tıngırdar, düdüğe ne hacet

Çok şükür Rabbim güneşinle sen erittin karı
Geçtik arabayla koca yolda açılsa da yarı
Belediyeye kalsa işte o vakit görürdük zoru
Çalışması hak da, acep neden görmedim.

Yürürken kötü düştük, ama kalkmasını bildik

Aşkın tarifinde akıl hocam
Eminim her an şükreder babam
Saygı stadımda hazır locan
Fanatiğiniz yolunda anam.

Her engeli senin için aşsam

Soruları hazırlayacaktı Gazi Üniversitesi güya
Meğer bir yer tahsis etmiş girecek, bir de kağıt
İki saatte bomboş yazı yazmış sanki herkes suya
Kurumun duvarlarına vurur binlerce figan ağıt.

Kırkıncı soruda bayılan ancak doksanda ayılır

Ta Ademden beri gelir mahlukatın mayasında
Anlamı küçük, zehri ise büyük kelimedir çıkar
Dürüst insanın derin sızıdır onulmaz yarasında
Herkes nur alem nur, sanki sade dildedir çıkar.

Kimisi makam, mevki, para, şöhret için atılır öne

Otuz yılı geçmiş sendikaya verilen yüce emek
Lakin moda olmuş birilerine kul hakkı yemek
Vefa, sadakat sade meze olmuş masalarına demek
Mertlik senin asıl harcın babam, yılma ülküdaş.

Kuru sıkı süslü sözleri bir bir sıkınca havaya

Kıpkırmızı bilya gibiydi gözleri
Sanki taze pamuktandı özleri
Viyak viyak öhö oldu son sözleri
Çekti gitti ya dayimgilin tavşanı.

Zıplar otururdu insanın dizine

Gönül harda feryat figan tutuşur, diller suskun
Gözler seni arar, buluşmayan ellerimiz küskün
Nefsin, kibrin zehirli fitnesi hep mi böyle baskın
Yine de yükseldikçe aşk ateşim, diyor Ayşem.

Dünyalık meşgalesiyle dökülen saçım telleri

Gidiyoruz en kuzeye, Erciyes'e verdik sırtımızı
Hasretim hare oldu yükseldi tepende bulutlar
Topladık düşleri bırakmadık pılımızı pırtımızı
Uzak diyarlardan el sallar şüpheler, veyahutlar.

Nasıldır bilmem yağmurda nemli toprak kokusu