Veli Şen Şiirleri - Şair Veli Şen

Ömrü boyunca hep seni bekleyen
Yıllarca acısı asla dinmeyen
Sen yoksan hiç mutlu sonla bitmeyen
Sayfalara gömdüm büyük aşkımı

Hergün için için sana ağlıyor

Düşmesin kapkara toprağa bir katre acı
Yıkar cümle alemi nihayetsiz fırtına
Yere batsın galesiz, kirlenmiş makam tacı
Kır Doğanım uzanan tüm elleri yurduna.

Yanar kadim millet ciğerinde od olmadan

Sabaha doğru uyandığımda baba ocağında
Kara bir şey gülümsüyordu annemin kucağında
Kıskandım, nereden geldi şu pastırma sıcağında
Bu kadar çok seveceğimizi ne bilirdik Kürşat.

Huzurla uyusun diye yıllarca beşiğin salladım

Görününce ecel onlarca saf, günahsız ömre
Kan bulaştı bundan bihaber kapkara kömüre
Kor olup yakınca gönüllere düşen cemre
Yüreğimiz konuştu ya, diller bir olup sustu.

Soma'da kavurarak başladı feryat-u figan

Gözlerim mi, ciğerim mi kan revan ağlayan
Bir zulüm ki sessizce yürekleri dağlayan
Dert değil miydi, mümini mümine bağlayan
Huzur diyerek sunulan fenalıklar gördük.

Tepkisizlik kanımıza işlemiş ki ırsî...

El bağında sessiz gonca gül olacağıma
Çorakta dursaydım mağrur bir başak tanesi
Yaz gelmeden hasata hasret kalacağıma
Savursaydı beni ta yedi göğün nefesi.

Derdi yaratan sabrı da vermeye muktedir

Herkes adaleti bekler naçar hayattan
İçeride yer, dışarıda kimse kalmadı subay, erattan
Ne medet umayım, elinde terazi, gözü bağlı avrattan
Kokusu gelen çürümüşlük, bozulan mizan olmuş.

Sitemleri, ahları yuta yuta içimde patladı

Dünya hevesine dalmış ey insan
Yalan uykudan uyanamadın mı?
Paranın ve malın hırsıyla yansan
Kabirde cevaplar veremedin mi?

Sana açılmış rahmet kapıları

Mutlu bir yuva kurmaktı seninle asıl meramım
Hiç para etmez miydi ki gönülden gelen selamım
Kelimeler boştu, sen varsan anlamlıydı kelamım
Her iki cümlede bir ağzımdan yalnızca sen çıktın

Aklımla kalbim çelişse de kadim istişarede

Bir güzelin ay gibi parlayan simasında
Mahpus olduğum bu yer kürenin semasında
Cevaba hasret tüm soruların amasında
İhlas ile durunca görülmeyeni gördüm.

Kalbim Allah adıyla hemhal olup atarken