Vefa Karanfil Şiirleri - Şair Vefa Karanfil

Akıllara ziyandı güzelliği,
O duruşu,boyu,posu,
Ya bakışları,
Ahh o bakışları yüreğimi deler geçerdi.

Bir zamanlar buralardan

Düşüncesiz gözyaşlarım,
Akar,durur deli,deli...
GÜNEŞ'imdin yürek yangım!
Üşür oldum sen gideli...

Yosun tuttu sınırlarım,

Gözlerimden taştı sevgi okyanusları dün gece,
Bir hüzün bulutuna dönüştü sonra yollara düştü,
Seni aradı.
Bir damlamı bıraktı pencerene
Belki hissedersin diye ve bekledi,
Nafile geri yüreğimde yer buldu kendine,

Aslında anlamalıydım,
Günler öncesinden,
Sinyallerini vermişti ayrılık.
Ve bugün,
Senin yerine o çaldı kapımı,
Hain ayrılık.

Kırıldı aşkın dalı...
Zamana küstü bahar.
Bana açılsa yaşamın kolları...
Dönmez ki gidenler neye yarar!

Bir avuç yer ver,
Gölgende dinleneyim koca çınarım.
Sen beşyüz küsur,
Ben kırk yıllık şarabım.
gülme,küçümseme,
Asıl olan benim tadım.

Niyedir bu önümdeki kâğıttan engel?
Tapılacak bir Allah var,ben ona inanırım.
Niçindir ona verilen bu yüksek değer?
Kefeye koysanız,ben daha ağır basarım.

Gün gelir yargıya hükmeder,

Sana olan aşkımın kıymetini bil,
Zira,
Asla parayla ölçülemeyecek değerdedir.
Taşımak zor geliyorsa ki eğer,
Hiç düşünme,
Yüreğimi hemen geri ver,

Ahh gülüm ahh!
Senin bu gitmelerin yok mu,
Ne ruh bırakıyor bende ne beden.
Bir ot misali yaşıyorum,
Üstüme bas-geç giderken.

Beni benden sormayın dostlar,
Aklımı yitirdim,yüreğimi aldı,gitti yar.
Şimdi deli-divane gezerim diyar,diyar,
Bir türlü bulamadım,dengimi tutacak ayar...