Vefa Karanfil Şiirleri - Şair Vefa Karanfil

Ben eğriyi,doğruyu bilmem!
Kendimce bir yolum var ona giderim...
Çakılların tozu kalmaz gölgemde,
Gücünü,yüreğimden alır ayak seslerim...

Ne bedeller ödedim! ne bedeller ödedim!

Rahmetini yağdırdı Yaradan'ım bugün senin üstüne,
Aklıma geldin yine
Düşüncelerimden hiç çıkmayan SEN.
Dağ,taş duydu,
Geçmişe,geleceğe yayıldı yüreğimin çığlığı,
Bir tek SEN duymadın...

Hayatsın sen! ...
Benden birçok şeyimi alıp götüren...
Ama birgün!
Ben, birçok şeyini götüreceğim senden...
Ve 'dur' diyemeyeceksin bana...
Önünden geçip giderken...

Okula yeni başlamışım daha pati,pati,
İçimde bir öğretmen korkusu yakar beni,
Derken bir peri girdi sınıfa güzeller güzeli,
Korkum uçup gitti gözlerim büyülendi.

Heyecanlıydı O'da ilk öğrencisiydim onun,

Gözlerin söylüyor o türküyü be arkadaşım,
Dilin niçin susuyor,yüreğin kime dargın.
Her doğan gün,güneş bize daha da yakın,
Yarınlar bizimdir,cesur ol,hiç susma sakın.

Bu yolda can verenler oldu,sen de biliyorsun,

Ne o postacı yine mi mektup yok?
Biliyorum eğme başını önüne.
Alıştım artık ben bu hayata postacı.
Sen ağladığıma bakma benim,
İçimde hala bir ümit var mektup gelir diye.
Senden başkasını sevmem demişti,

Ummanlardan almıştı gözlerinin rengini.
Bana baktığında,bakışlarında kaybolur,
İçlerine dalardım çoğu zaman.
Bir düş gemisiyle yolculuğa çıkardım,
Enginlerine açılırdım denizlerinin.
Rotasını şaşırmazdı hiç düşlerim,

Gün dönümünde şafak!
Vuslata yakın sevişmeler…
Dur yolcu! pusu kurmuş alçak!
Hüsrana değmesin bekleyişler…

Vatan sağolsun elbette!

Nasıl bir gidiştir bu Karayağızlım,
Gel gör ki ne hallarda bu densiz başım,
Cismim perişan, ruhum terki-diyar,
Senmişsin beni tam kılan hayat ışığım.

Ne resmin,ne hayalin avutmaz ki beni,

Günler oldu aramadın.
Biliyorum ki,
Beni ha unuttun
ha unutacaksın.
Baksana,
Doğum günümü bile