YETİNİYORUM
Bilmem bu kaçıncı güneşin sensiz doğuşu
Bende hasretin diz boyu
İler tutar yanım kalmamış
Yine ben özleminle yetiniyorum
YİNE
Onca aylardan sonra
Alışmışken yokluğuna
Küle dönmüşken ateşin
Oy sevdiğim görmek seni
(goncaya)
YİRMİ BEŞ YIL
Yirmi beş yıldan geriye kalan
Keskin gübre kokulu çocukluğum
Ve bir avuç gözyaşım kalmış
TANIYAMAZSIN
Artık senle açılmıyorum hayaller dünyasına
Anıların rüzgarı avutmaz oldu beni
Ama unuttum sanma seni
Gözlerimin önünde hep o deli dolu halin
SAVAŞ
Bir aşk değil savaş sanki
Ben sevda sözleriyle donattım ordularımı
Sense sudan bahanelerle ördün kalenin surlarını
Her saldırışımda savunma yaptın
HANGİ
Faili meçhul bir sevdanın son kalıntılarıyım ben
Hiç kimseler duymadı bu kıvılcımların çığlığını
Tek görgü tanığımdın sevdamın
Ama sen görmezlikten geldin bu çağ yangınını
HAYYAM’A RUBAİLER
Cennet sizin olsun, dünya benim
Sevap sizin olsun, günahlar benim
Al tanrını da git başımdan be mümin
Sizin şeytan dediğiniz işte benim.
BİR HİKAYE ZAMANDAN
Zaman bizi burada karşılaştırdı
Burada kesişti yollarımız
Ve yine burada ayrıldık
İki yabancı gibi
bir akşamüstü kırıldı kanadı atmacanın
tutundu bir uçurumun kenarına
vuranın bir önemi yoktu artık
kırılmıştı kanat bir kere...
uçurum çiçeğidi ya sevilen
koklansa solacağı sanılırdı
TERKEDİYORUM
Bu kentle beraber
Seni de terk ediyorum
Bütün caddeler senin olsun
Bütün sokaklar sana kalsın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!