kimse dokunmasın kalbime demişsin,
bir; kimse değilim,
iki; ola ki dokundum,
üç; hayallerime de ket vuracak değilsin ya,
söz, bir dahaki sefere dokunmam,
gözüne de dokunmam, saçına da,
Artık bir şey yazılmaz bu satırlara,
Sen gittikten sonra…
Kalem bile yazmaz oldu bu satırlara.
Artık bir şey söylenmez bu gönüle
seni aradı gözlerim,
denizin dibine de baktım,
gökyüzünün içine de...
en ince ayrıntısına, kör noktasına kadar,
her bir şeyi bir bir gördüm de,
bir sen yoktun ortalarda...
Sonra dedim ki,
Sen, çayımın hem demi hem şekerisin,
Şiirlerimin en anlamlı sözlerisin,
Gönlüme ne de güzel yakıştın,
Keyfimin kâhyası, ruhumun efendisisin,
Sen, içimi serinletip, yaz günü yağan kar tanesisin.
Sözün bittiği an bu olsa gerek,
Kelimeler aniden boğazımda düğümlendi,
Cümleler başlamadan bitti, aklım başımdan gitti,
Bir bardak su içeyim dedim, aklıma geldin,
Seni düşünmekten ekmekten aştan kesildim,
Başıma ağrılar girdi, hep böyle olur,
ŞİİR: Muhip Erdener SOYDAN (babam)
Doğum tarihi: 29 Ekim 1943
Ölüm tarihi : 15 Ekim 1986
Neden şarkılarda hep,
Söyleyemediklerimi yazmak,
Yazamadıklarımı söylemek isterdim sana.
Ne gökyüzü..
Ne yeryüzü taşırdı
Yazmak ve söylemek istediklerimi.
Gökyüzü kağıt,
Bir elimde sigaram, yanında demli çayım
En çok da gözlerinin yakışına hastayım
Yaratan esirgesin, kötü haset gözlerden
Eline iğne batsa, o saniye yastayım
Kar taneleri beyaz, sen beyazdan daha saf
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!