Dört duvar arasında
Karanlık bir oda
Ve kimsesizlik
Yok olan degerler
Hani insanlar yaşıyordu
Güneşin,dağın doruğundan
Doğduğu saatlerdi
Ayaklarım yalın ayak
Elimde bir parça ekmek
Kargalar daha uyanmamıştı
Annem derdi ki
Penceremin karşısında
Gecenin karanlığında
Bir ay,yanı başında yıldız
Sizlerdemi yalnız kaldınız
Yıldızlar ışık saçsa da
Kaç yıl olmuştu
Tanıyamamıştı bir kere
Gözlerini hiç açmamıştı
Hep bakıyordu yere
Ağzının kenarında ki
Soğanları dışarıda bırakmıştı
Ne zaman bir gurbet türküsü çalsa
Gözlerim dolar gider
Uzaklara yaban ellere
Karanfil kokusu gelir bizim ellere
Sayamadım kaç gece kaç gündüz
Hep hayalimde gözlerimin önünde
Gecelerin bitmezliğinde
Kara bulutlar üstünde
Yağmur tanelerinde
Gün ağarırken
Düşlerimi süsleyen
Dökülen hazan yapraklarında
Bu yazgıyı silemiyorum
Hep kendime üzülüyorum
Zaten belliydi yaşamım
Kime ne diyebilirim
Dört duvar arasında
Sen gittin gideli
Beni soran olmadı
Sen gittin gideli
İsmin dudağımda kaldı
Sen gittin gideli
Gecelerin karanlığında
Dolaşıyorum bir Mecnun gibi
Arıyorum sevgini kucağımda
Senin sevdiğin gibi
Sensizlik nereye kadar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!