Yanımdaydılar mutluydum
Yakınımdaydılar sevinçliydim
Hergün heran aklımdaydılar
Çünkü onları çok seviyorum
Ne zaman uzaklara baksam
Dört duvar arasında
Karanlık bir oda
Ve kimsesizlik
Yok olan degerler
Hani insanlar yaşıyordu
Güneşin,dağın doruğundan
Doğduğu saatlerdi
Ayaklarım yalın ayak
Elimde bir parça ekmek
Kargalar daha uyanmamıştı
Annem derdi ki
Penceremin karşısında
Gecenin karanlığında
Bir ay,yanı başında yıldız
Sizlerdemi yalnız kaldınız
Yıldızlar ışık saçsa da
Kaç yıl olmuştu
Tanıyamamıştı bir kere
Gözlerini hiç açmamıştı
Hep bakıyordu yere
Ağzının kenarında ki
Soğanları dışarıda bırakmıştı
Ne zaman bir gurbet türküsü çalsa
Gözlerim dolar gider
Uzaklara yaban ellere
Karanfil kokusu gelir bizim ellere
Sayamadım kaç gece kaç gündüz
Hep hayalimde gözlerimin önünde
Gecelerin bitmezliğinde
Kara bulutlar üstünde
Yağmur tanelerinde
Gün ağarırken
Düşlerimi süsleyen
Dökülen hazan yapraklarında
Esmiyordu rüzgar
Uçmuyordu kuşlar
Gurbet ellerinde
İyi olmuyor hallar
Kızgın bir demir gibi
Yağmur yağıyordu
Gözlerim ağlıyordu
Sırılsıklamım ben
Yürürken yağmurda
Yine Nisan yağmurları
Beni götürdü
Hani hep derdin
Yanımda ol yeter
Ben senin içindim
Seni düşünürdüm
Fırtınalı günlerde
Saçlarına tutunmuştum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!