Bir Sonbahar günüydü
Akşam sefası balkonda
Güneşin batışı yakın
Camdan içeriye vuran
Sıcaklığın son dakikaları
Havanın ağırlığı
Gecelerin sessizliğinde
Kelebekler gibi yağan kar taneleri
Kuş tüyü kadar hafif.sam yelleri kadar yumuşak
Göz pınarlarımda biriken su damlacıklarını hatırlatıyor
Arıların çiçeklere konduğu gibi
Bugünü dünden yaşamak daha yakın
Sağlığı elden bırakma sakın
Varsa yanında dostun yoldaşın
İyice etrafına bir bakın
Kimbilir kaç gün daha yaşayacağız
Bizimle hayatı paylaşan
Annelerin en güzeli
Hayallerimizi süsleyen
Acıları,sevinçleri yaşayan
Rahat yaşamamızı sağlayan
Gurbet kucağında
Dolaştım durdum
Gelenin geçenin
Hatırlarını sordum
Bu yollarda yoruldum
Acılarla kavruldum
Zaman alaca karanlıktı
Zaman kısa kalmıştı
Alıp götürüyordu
Suyun girdabında ki Sesin olduğu yere
Sıkıntılıydı gece
Zamana karşı durmak
Nereden başlasam bilemiyorum
Başucumuzda ninniler söylediğini
Anneciğim seni ne çok sevdiğimi
Hayatım boyunca unutamıyorum
İçimi dolduran sesin
Gecenin kör karanlığında
Yolumu kaybetmş arıyorum
Saçlarıma düşen akları
Gün geçtikçe sayıyorum
Susuz kalmış kıraç topraklar
Ustura gibi bir soğuk
Kanını akıtsalar akmayacak
Gözüme yaklaşan ışıltılar
Gözyaşlarım akmayacak
Hani uzaklarda özlemdi
Pencerenin kenarında
Hep dışarıya bakarım
Gözlerim dalar gider
Doğunun kış aylarında
Akşamları olur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!