Vayo Kayra Şiirleri - Şair Vayo Kayra

Bir gün ,
Neşeyle gecerken zaman.
Bir anda ,
Kara bulutlar gibi.
Hüzünler kaplıyor gönlümü.

Fırtınalı bir denizde rüzgarın savurduğu ,
küçük bir sandaldı yüreğim.
Güneşli günleri çok az yaşamış,
umudunu acılarda tüketmiş.
Bir çeşit ihanetin yıktığı
virane bir meydandı yüreğim,

Birinin gözleri; demir,
Diğerinin; çakmak taşıydı.

Gözler bakışlarda çakıştı!
Kıvılcımlar; yayıldı,

Gitmek zorundaydı!
Bitmek zorundaydı.
Burada; yolları ayırmalıydı.
Noktayı koymalıydı...

Hiç sevmezdi, vedaları,

Delibaş bir sevdaydı, benim ki!
Ne tek taraflıydı,
Ne de çift olduğu belli.

Yüreğimin, gördüğü
En güzel aşk filimiydi.

Boğazım; düğümleniyor,
suskunum...
İçimde; çığlıklar kopuyor!

Hiç kimse bilmiyor!
Ruhumun havası yine, bozuyor.

Dilinin, kilitli sandığını
Aç göster!
Bana içindekilerini...

Artık, söyle!
Bilmek istiyorum.

Bir çıban gibi sevdam yüreğimde,
Tarifi imkansız acılar veriyor,
Ruhuma ve bedenime.
Olgunlaşmasını içindeki irini akıtmasını bekliyorum
Başka türlü geçmezki bu yara.

Tükenmez! dedikleri,
Kalemlerde yalandı.
Kaç kalem tükettim
Ben; ömrümde.
Bembeyaz sayfalara,
Gönlümü yazarken.

Yaralı bir yürekti, taşıdığı.
içinde, kanlı savaşların koptuğu!

Yıkılışlar, yangınlar,
Acılar, yok oluşlar!
Yarası, açık kanıyordu...